Vrije Universiteitsblad 1952 - pagina 42

2e. camouflerende, welke de algemene kleuren van de natuur bezitten (groen, grijs, bruin) en onwillekeurige tekeningen vormen (zoals bij jongen van vele vogels, strepingen e.d.) De kleur speelt ten slotte een belangrijke rol in het gedrag van de dieren. Een mannetjesstekelbaars vecht tegen de meest vreemdsoortige, zelfs op een vis niet lijkende papieren modellen, wanneer deze maar een rode onderzijde bezitten. Hetzelfde geldt b.v. voor het roodborstje. De kleuren werken dus als signalen waarop de dieren instinctief reageren. Dit komt prachtig tot uitdrukking bij de gedragingen welke zijn waar te nemen bij het voederen van zilvermeeuwkuikens. Het blijkt dat het rode vlekje op de gele ondersnavel der ouders van essentieel belang is voor het wegpikken van het voer, dat de oudervogels tussen de snavelpunten houden. Heeft dat vlekje op papieren modellen een andere kleur of ligt het niet aan de snavelpunt dan wordt er vrijwel niet door de jongen gereageerd. Uit dit summiere overzicht blijkt wel dat de kleuren welke in de levende natuur voorkomen niet slechts voor het aesthetisch genot van de mens zijn geschapen, maar dat zij in het leven der dieren een essentiële rol spelen. De verschillende hierboven genoemde aspecten van de kleurenbiologie werden aan de hand van een groot aantal, veelal gekleurde, lantaarnplaatjes toegelicht. Moeder en'Dokter Mw W. P . de Moor-Ringnalda hield een causerie over het hierboven genoemde onderwerp. Met grote belangstelling werd geluisterd. De vraag, waar het ons om gaat — aldus Mevr. De Moor —is deze, of het nu werkelijk voor moeders zo belangrijk is, dat er dokters komen, die gestudeerd hebben aan de Vrije Universi teit. Allereerst zit je met het probleem van je eigen kinderen, die, als ze medicijnen willen studeren, toch liefst terecht moeten komen in een omgeving, waarde gevaren niét zo groot zijn om hun geloof te verliezen. Maar ook in de regelmatige omgang tussen moeder en dokter, die vaak de vraagbaak en vertrouwensman is voor moeder, komt het er op aan, dat dokter christen-arts is. Problemen van sexualiteit voorouders en opgroeiende kinderen roepen" om een oplossing. Gezins-vorming, 'pijnloze bevallingen', overspanning in de gezinsdrukte zijn maar enkele vragen. waarop moeder van dokter een verantwoord antwoord verwacht. In de practijk zal het niet meevallen zich daarop voldoende in'te stellen. Een doorspreken van deze vragen aan de Universiteit kan van ontzaglijk belang zijn. Daar kan bovendien het toekomstig contact tussen dominé en dokter vast gelegd worden. De vraagstukken van psychischen aard, van ziekte en sterven, roepen om een eensgezinde behandeling van theologische en medische zijde. Een humanistisch ingesteld arts, al is hij in zijn persoonlijk leven 2294

Christen, zal hierin voor moeders en gezinnen verwarring kunnen stichten. Paul Tournier heeft in zijn 'Radicale Therapie' duidelijk doen uitkomen, dat we niet geholpen zijn met technische oplossingen. Dit is het juist wat een christen-moeder zo goed aanvoelt. Het gebed en het leven met God mag niet door een ongelovig medische aanpak verdrongen worden. Moeder en dokter vinden elkaar alleen dan, als ze samen in de practijk van hun leven in de omgang met God de bron vinden voor hun kracht. 82.000 spaar sters Van de ook ditmaal geboden gelegenheid tot het stellen van vragen werd niet zo druk gebruik gemaakt. Slechts drie dames wensten enige inlichtingen. De heer B. Faber, die evenals Dr Lever slechts uit hoofde van de dienende taak tot het damesgezelschap was toegelaten, had dan ook geen moeilijke taak bij de beantwoording. Van de hem geboden gelegenheid maakte hij echter gaarne gebruik om Vrouwen V.U. Hulp hulde te brengen. Er werken voor de Vrije Universiteit thans meer vrouwen dan mannen. Tegenover de nog geen volle 80000 leden en begunstigers st^at een aantal van 82000 spaarsters Vrouwen V.U. Hulp. De twintigjarige vrouwenactie heeft dus de thans ruim zeventigjarige actie van de heren, voor wat het aantal deelnemers betreft, overtroffen. In dit verband memoreerde de heer Faber het woord dat Ds Den Houting in 1935 voor de jaarvergadering in Leeuwarden sprak, dat onze Vrije Universiteit geen waagstuk is, maar een geloofsstuk en dat ons dit niet slechts geldt tot bemoediging in geloofsvertrouwen maar niet minder om te prikkelen tot geloofsgehoorzaamheid.

De

bidstond

In de zeer goed bezette Koepelkerk werd 's avonds, de bidstond gehouden, waarin voorging de Chr. Gereformeerde predikant van Dokkum, Ds B. Nederlof. In stille aandacht werd het ontroerend woord van den voorganger beluisterd en werd God dank gebracht voor Zijn grote gave in de Vrije Universiteit, Zijn bewarende hand over haar en werd Zijn zegen afgesmeekt over het voortbestaan en den arbeid van deze stichting.

De

ontmoetingsavond

De traditionele samenkomst, waarin men als vrienden van de Vrije Universiteit elkander kan ontmoeten, droeg ditmaal wel een wat ander karakter dan gewoonlijk. Omdat alleen de grote zaal van de Harmonie beschikbaar was en deze zich niet leent voor de losse opsteULng die voor zulk een ontmoetingssamenkomst wel gewenst is, moest volgens een vast programma worden gewerkt. Dit heeft echter in geen enkel opzicht afbreuk aan het welslagen gedaan. Integendeel. De opkomst was

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen