Vrije Universiteitsblad 1967 - pagina 22

Het was 29 december 1966 precies tien jaar geleden dat de eerste paal werd geslagen voor het Academisch Ziekenhuis, op een terrein dat verder nog geheel braak lag in een stadsdeel van Amsterdam, waar in een zandwoestenij de eerste huizen verrezen, van wat nu een geheel nieuw centrum aan het worden is, Buitenveldert. Op die 29ste december 1966 werd door een ziekenhuisgemeenschap, die thans zo'n 1400 mensen omvat, afscheid genomen van de man, die vrijwel vanaf het begin de bouw en inrichting van het ziekenhuis heeft meegemaakt, nl. directeur-geneesheer F. H. A. Kothe, op deze dag 65 Jaar geworden, die, zoals dat heet, wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd — het lijkt of men dan een mijlpaal in zijn leven bereikt — aan het eind van die maand zijn functie neerlegd. In de kring van de Vrije Universiteit en in het bijzonder van Vrouwen V.U.-Hulp — hoeveel groepen van spaarsters heeft hij niet toegesproken bij rondleidingen in zijn ,,huis" en ook op menige jaarvergadering van Vrouwen V.U.-Hulp — hield hij de belangstelling levendig voor hetgeen bezig was te groeien, in materiaal, maar bovenal in mensen, bij de opbouw van wat hetgeen hij placht te noemen de ,,creatie ex nihilo", het ziekenhuis zonder voorland. Op die 29ste december waren velen in de feestelijke met bloemen versierde ziekenhuiskapel bijeen — wat leent deze kapelzaal zich voor zulke gelegenheden — om te luisteren naar enkele toespraken en te zien wat deze toespraken vergezelde: stoffelijke blijken van waardering en sympathie. Kleine geschenken zoals de pocket ,,Leer mij ze kennen — die Amsterdammers" — werden doodgewoon aangeboden als verjaardagscadeautje uit het personeelsonds, net zoals iedere andere, verjarende medewerker dit ontvangt. De heer Van Namen als voorzitter van het Ziekenhuisbestuur — en mede sprekend namens Vrouwen V.U.-Hulp en het Curatorium van de Verpleegstersschool — opende de rij van ,,officiële" sprekers, de scheidende functionaris vergelijkende met Odysseus en hem een gelijknamig kunstboekwerk overhandigende. Hij werd gevolgd door Prof. Stahlie die namens de faculteit der geneeskunde en de in het ziekenhuis werkzame hoogleraren sprak en die, het gemis van een secretaresse beseffende, een schrijfmachine aan de inventarisstukken van de familie Kothe toevoegde. Zr. Verburg, de directrice, kwam daarna achter de lessenaar, en wij werden door haar bepaald — behalve bij vele andere gewaardeerde kanten — bij de taalzuiverende zijde van de directeur-geneesheer, die echter Indische woorden zoals toko liet voortbestaan, omdat die taal hem blijkbaar net zo vertrouwd in de oren klonk als het Amsterdams van het Oosterparkkwartier. Het personeel liet zich evenmin onbetuigd en ging, met als woordvoerder de heer Van Hartingsveldt, de woning aankleden met een perzisch tapijt. De presidente van de Leerlingenraad VS besloot de rij; van haar kwam de schaal, gebakken door een van de leerlingen — om zijn herinneringen aan het ziekenhuis en alle medewerkenden te kunnen blijven bewaren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen