Vrije Universiteitsblad 1968 - pagina 49

Toespraak ter geiegenneid van de Installatie Raad van Bijstand door de president-directeur prof. dr. G. J. Sizoo, voorzitter van de Raad

Dames en heren, Het is mij een eer en genoegen u welkom te mogen heten op deze eerste vergadering van de Raad van Bijstand met de colleges van directeuren en curatoren en het moderamen van de senaat der Vrije Universiteit. Het is allen bekend, dat de instelling van de Raad gevolg is van de statutenwijziging, die door de jaarvergadering 1965 van de Vereniging voor wetenschappelijk onderwijs op gereformeerde grondslag werd aanvaard en waarop in december van dat jaar de koninklijke goedkeuring werd verkregen. Bij deze wijziging werd het tegenwoordige artikel 18 ingevoerd, waarvan het eerste lid luidt: ,,Er is een Raad van Bijstand, welke tot taak heeft het bestuur desgewenst of uit eigen beweging ten aanzien van het te voeren beleid van advies te dienen". Voorts wordt in dit artikel bepaald, dat gestreefd zal worden naar een zodanige samenstelling van de Raad, ,,a!s voor het daadwerkelijk verlenen van bijstand aan het bestuur vereist zal zijn". Uit deze formulering en uit het feit, dat het voorstel inzake de instelling van de raad, v.an het bestuur zelf is uitgegaan, kan men terecht afleiden, dat het bestuur de behoefte gevoeld heeft aan een orgaan, dat het de gelegenheid biedt, de eigen inzichten omtrent het te voeren beleid te toetsen aan het oordeel van een aantal leden der Vereniging, dat bereid gevonden wordt zich een zodanige kennis van dé hoofdproblemen van het beleid eigen te maken, dat zij, gesteund door hun uit anderen hoofde verkregen deskundigheid en ervaring, het bestuur zullen kunnen bijstaan met constructieve kritiek, waardevolle suggesties en wijze raad. Het behoeft wel geen toelichting, dat het opkomen van deze behoefte verband houdt met de spectaculaire ontwikkeling van de Vrije Universiteit gedurende de laatste twintig jaar, waarmede de omvang en de ingewikkeldheid van de taak van de colleges van directeuren en curatoren en de zwaarte van hun verantwoordelijkheid naar evenredigheid zijn toegenomen. Met betrekking tot het wetenschappelijk onderwijs zijn in Nederland, zoals u bekend zal zijn, levendige discussies gaande, die zowel taak en roeping der universiteiten ten aanzien van de samenleving, als haar eigfen structuur, bestuursvormen en beheersprincipes raken. De methodiek van het onderwijs en de organisatie van het wetenschappelijk onderzoek komen daarbij aan de orde, maar evenzeer de behartiging van de belangen der studenten, niet alleen in intellectueel, maar ook in algemeen geestelijk en lichamelijk opzicht. Men spreekt van democratisering der universiteit, men pleit voor een meer bedrijfsmatige organisatie, men roept om grotere efficiëntie en om verdergaande aanpassing aan de geestelijke en maatschappelijke signatuur van de na-oorlogse samenleving, men eist een ,,kritische universiteit". Op deze problematiek van het universiteitswezen heeft ook de Vrije Universiteit zich te bezinnen: terwille van zichzelf, om voor eigen schip de juiste koers te bepalen, maar ook terwille van haar verbondenheid rnet het gehele universitaire leven. Hoewel voortgekomen uit de geestelijke nood van een klein deel wan het Nederlandse volk, heeft zij altijd de pretentie gevoerd dienstbaar te willen zijn aan het gehele volksleven. Nu zij als volwaardig erkende en nagenoeg geheel door gemeenschaps-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen