VU Magazine 1972 - pagina 429

m

magazine

versterkend kan werken, omdat de agressieve handelingen in grote sportgebeurtenissen via de massamedia als model gaan werken. De agressiviteit van de Europa-Cupspeler wordt model voor de jeugdvoetballer die met graagte de super-ster imiteert.

Harvey Cox In de tweede plaats geef ik graag iets door van de bezwaren die de Amerikaanse theoloog Harvey Cox uitte tegen de Olympische Spelen. Zijn bezwaren waren drieërlei: 1. De Spelen zijn elitair. Slechts een uiterst smalle wereldtop participeert aan een geldverslindend gebeuren. Democratisering van de Spelen is moeilijk in zicht te krijgen. 2. De Spelen versterken het nationahsme. Er zijn in onze samenleving spanningen tussen allerlei groepen. Tussen rassen, sexen, religieuze groepen, generaties en tussen naties. Uitgerekend de laatste spanningsbron, die één van de gevaarlijkste is, wordt door de Spelen versterkt en bepaald niet verzwakt zoals de 'verbroederings'-these wil doen geloven. 3. De Spelen hebben een anachronistische patriarchale structuur. Vrouwen zijn echt katjes in een vreemd pakhuis. Het aantal en de aard van de sporten die in het programma zijn opgenomen wijzen op mannelijke spelen. Reële oplossingen bood Harvey Cox niet aan. Zijn suggestie om de Spelen van een kamp tussen naties om te vormen in een kamp tussen kleinere gemeenschappen, als steden en dorpen, kan ik niet als een wezenlijke verandering zien. Daarvoor vertonen NCRV's Zeskamp en Spel Zonder Grenzen 'De Speelstraat' in München, oproep tot bezinning Harvey Cox

te veel dezelfde mechanismen als de Olympische Spelen. Harvey Cox was niet de enige die vraagtekens bij de Olympische Spelen zette. In opvallend veel werkgroepbijdragen waren soortgelijke geluiden te horen. Daarbij viel op dat van de Oostblokstaten alleen de Polen en Joegoslaven tegenover de vaststelling van de feitelijke situatie de vraag naar behoren stelden. Wellicht wordt de kritiek het duidelijkst verwoord in een werkgroepbijdrage van Gerhardt Langguth, decaan van een evangelische academie. Hij zei onder meer: 'De moderne topsport vindt niet in een onpolitiek en ideologie-vrije ruimte plaats, maar is een integraal bestanddeel van de totale samenleving. De idee van de Olympische Spelen stelt de politieke krachtenvelden niet buiten werking. We zien dat de sport juist een verschijnsel is waaraan men de problemen van onze wereldgemeenschap in toegespitste vorm bestuderen kan.

Topsport komt vandaag niet meer - als het ware vanzelf - voort uit de brede basis van de massasport, maar via wetenschappelijke methoden wordt de topprestatie als het ware uit de reageerbuis gekweekt. Reeds aan de basis van de pyramide worden begaafde kinderen opgespoord om ze door middel van planning, organisatie en wetenschappelijk gefundeerde training tot deelname aan de wereldtopsport op te kweken - of moet men zeggen te programmeren en manipuleren ? Dat vraagt enerzijds zeer hoge investeringen, waarbij we ons af dienen te vragen of het kan worden verantwoord hoge menselijke en financiële investeringen juist hier te doen, terwijl ze op zoveel meer vitale terreinen ontbreken. Ik denk bijvoorbeeld alleen al aan de tegenstellingen topsport-massasport en rijke geïndustrialiseerde landen-arme ontwikkelingslanden. Hier liggen ernstige sociaal-ethische vragen. Een ander sociaal en ethisch probleem heeft direct betrekking op de kinderen enjeug13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen