VU Magazine 1972 - pagina 147

Desmond werd veroordeeld op grond van de wet op de bestrijding van het communisme (Suppression of Communism Act). In een brief aan de minister van justitie schreef een raadsman van pater Desmond, dat deze moeilijk communistische sympathieën kan hebben gehad, omdat de r.k. kerk dan zeker stappen tegen hem zou hebben ondernomen. In de brief ging de advocaat alle omschrijvingen na, die de wet geeft voor communisme of communistische sympathieën, maar kon er geen vinden die op de handelingen van pater Desmond sloegen. Onder die omstandigheden moet mijn cliënt wel aannemen dat zijn huisarrest te maken heeft met zijn publikaties over de omstandigheden in de hervestigingsgebieden, aldus de raadsman. Het huisarrest, dat pater Desmond is opgelegd, houdt in dat hij 's avonds en in de weekeinden thuis moet blijven, dat hij zich eens per week bij de politie moet melden, dat hij geen bezoek mag ontvangen behalve van een dokter of van zijn ouders (die in Engeland wonen), dat hij zich niet mag ophouden in 'zwarte, gekleurde of Aziatische gebieden', dat hij geen vergaderingen mag bijwonen en dat hij niet betrokken mag zijn bij enige vorm van publikatie. De vrees van pater Desmond is, dat de maatregelen die tegen hem zijn genomen een martelaar van hem zullen maken en dat zijn martelaarschap de aandacht zal trekken die volgens hem beter zou zijn besteed aan het lot van de Afrikanen In de hervestigingsgebieden, 'die met de gangbare schijnheiligheid "thuislanden" genoemd worden'. De 'Afrikaanse gebieden' in Zuid-Afrika.

'Het lijkt erop dat de regeringsvrachtauto's eike dag hoe ianger hoe meer van deze ladingen verbijsterde mensen overbrengen naar de kale vlakten.'

kwaad waren, vooral toen de commissaris voor Bantoe-zaken niet kwam opdagen voor een bijeenkomst, die hij beloofd had te zullen bijwonen. Iedereen ging er echter gedwee naar toe.

Politie Er verscheen geüniformeerde politie om de priesters en de persmensen te vertellen dat het maken van foto's verboden was, hoewel we ons op de openbare weg bevonden in blank gebied, zoals hier met de sterke arm bewezen werd! De eerste vrachtauto's met gezinnen vertrokken ongeveer 11 uur v.m., de mensen brachten het op om opgewekt te kijken en riepen 'sikhodekele' - 'bid voor ons'. Later, nadat aartsbisschop Hurley gearriveerd was, gingen wij naar Limehill, een afstand van dertig kilometer. De eerste aangekomenen troffen we aan in het kale open veld, verloren en nog verbijsterd zaten ze tussen hun bezittingen. Een eindje verderop was een watertank en een stapel opgevouwen tenten. Deze mensen hadden van- hun leven nog nooit een tent opgezet. Meer was er niet. Die eerste avond regende het zwaar. Veel tenten liepen onder water, omdat de mensen er geen idee van hadden dat er greppels rond de tenten gegraven moesten worden, In plaats daarvan hoopten ze grond op rond de tenten, die daardoor overdag ondraaglijk heet waren, terwijl het water er niet door werd tegengehouden.

lement smalend uit over de priesters 'in hun lange zwarte en witte togen' (grote hilariteit achter de regeringstafel), die er in Meran bij geweest waren. Hij zei, dat 'priesters aan het rondsnuffelen waren tussen de dienstmeiden'. Wat we deden noemde hij een ziekelijk voorbeeld van hoe blanke 'booswigte' van buitenaf de bantoes op allerlei wijze kunnen opruien. De minister stelde met nadruk, dat de verplaatsingen vrijwillig waren en dat zij op humanitaire wijze en 'buitengewoon goed' waren verlopen. Hij had zijn persoonlijke vertegenwoordiger, Froneman, lid van het parlement, naar Limehill gestuurd en deze was op geen enkele moeilijkheid met de Afrikanen gestuit. Interessant is de v/ijze waarop de officiële nieuwsmedia van de regering over Limehill schrijven. Op 12 februari citeerde de Zuidafrikaanse omroep een vertegenwoordiger van de Zuidafrikaanse pers-associatie, die gezegd zou hebben: 'De inwoners van Meran werd vorig jaar augustus meegedeeld, dat de eersten van hen zich gereed moesten houden om op 29 januari te verhuizen . . . Het B.A.D. was in zo'n snel tempo huizen aan het bouwen, dat er na een paar dagen geen tenten meer nodig zouden zijn . , . vanaf de eerste dag zouden er voldoende gemeenschappelijke toiletten zijn . . . om kruidenierswaren en verse groenten te kunnen kopen in de voorlopige winkel zou niemand meer dan vijfhonderd meter hoeven te lopen . . . geen enkele leerling had een reden gehad om ook maar één dag te verzuimen en een school met tien lokalen was bijna klaar.'

'Dienstmeiden'

Tegenspraak

Een paar dagen later liet de minister van B.A.D., de heer M. C. Botha, zich in het par-

Bij de beantwoording van vragen in het parlement werden al deze beweringen de vol43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen