VU Magazine 1972 - pagina 169

magazine

trappenhuis werd bewaakt door duidelijk als zodanig herkenbare leden van de ordedienst der bezetters. In groepsdiscussies en plenaire vergaderingen wijdde zich de bezettende macht, voornamelijk jongere studenten onder leiding van oudere, aan de bestudering van de droge taal van wetsartikelen en reglementen om zo, beter gemotiveerd, de bezetting voort te kunnen zetten. Honderd uur heeft de bezetting geduurd en velen in de universiteit hebben er op de een of andere manier iets van geleerd.

Merkwaardig zich over het reglementenwerk. De hele universiteit gonsde van de reglementsartikelen. Hoewel voorheen het (oude) reglement vrijwel nooit werd gebruikt, leek het nu of geen enkele afdeling nog ooit iets verstandigs zou kunnen doen zonder een reglement. In de onzekerheid van het ogenbKk leek de toekomst van de universiteit voor sommigen volkomen afhankelijk te zijn van de grondigheid, waarmee de gang van zaken in reglementen geregeld was, goedgekeurd (of afgekeurd!) door het naasthogere lichaam. Een rustig jaar, 1971, maar wel een ontelbaar aantal vergaderingen.

Men kan tegen zo'n bezetting op verschillende manieren aankijken. Positief, negatief, nieuwsgierig, boos, of misschien wat geamuseerd. Maar het blijft een merkwaardig

aanrennen om aan een bezetting mee te doen? Een onvoldoende verklaring is ook, dat deze studenten opgestookt zouden zijn door ouderen, die verbitterd zijn door de ontwikkelingen in het verleden, en die zich nu ontwikkeld hebben tot revolutionaire leiders, kortom het verhaal van de raddraaiers en de arme misleide volgelingen. Zeker zijn er onder de studenten romantische revolutionairen, die niets hever doen dan in ongenuanceerde en gespierde taal oproepen tot de strijd. Op massavergaderingen zijn ze duidelijk te herkennen. De suggestieve, militaristische term 'eenheidsfront' is er niet van de lucht. Maar zo'n vergadering laat zich niet echt opzwepen. Er blijft een grote mate van gemoedelijkheid met hilariteit om iedere grap en protest tegen ieder die het te bont

In september 1971 begonnen er tekenen te komen, dat de rust misschien niet zo lang meer zou duren. De studentenoppositie kondigde aan, dat zij de gelederen ging sluiten en dat zij een 'harde actie' zou gaan voeren tegen alles wat de studenten bedreigde: verhoging van het collegegeld, beperking van het studentenaantal, beperking van de toegestane studieduur en natuurlijk het onbevredigende verloop van de democratisering. In het najaar kwam de voorlopige universiteitsraad klaar met het ontwerp bestuursreglement. In het universiteitsblaadje werd voor de eerste- en tweedejaars studenten de geschiedenis van de stuurgroep en de smadelijke ondergang van plan C nog eens opgehaald. Niet alles even objectief en waarheidsgetrouw en duidelijk voorbereidend voor een aanval op het nieuwe reglement.

Protest

De vu-dag die in het roerige jaar 1969 werd gehouden werd ool< bijgewoond door een aantal studenten. Op één van hun spandoeken werd de vraag gesteld: '100% subsidieregeling, EINDE van de VERENIGING?'

Op dinsdagmiddag 22 februari was het zo ver. Na een onbevredigend verlopen discussie tussen een aantal studenten en de directie van de Vrije Universiteit bleek ineens net hoofdgebouw van de universiteit door enkele honderden studenten te zijn bezet, als protest tegen het universiteitsreglement zelf en tegen verscherpende wijzigingen, door het College van Directeuren erin aangebracht. Keurige en kennelijk van te voren vervaardigde spandoeken verkondigden de machtsovername aan ieder die de/ hoofdingang naderde. Functionarissen sloten ijlings hun kamers af en maakten zich uit de voeten. Liften waren buiten werking gesteld en het

verschijnsel. Ontevredenheid met de vroegere gang van zaken rondom de stuurgroep kan niet de belangrijkste oorzaak zijn. Dan zouden er niet zoveel eerste- en tweedejaars studenten enthousiast aan deelgenomen hebben. Die kunnen niet zo erg teleurgesteld zijn over het lot van de stuurgroep en haar plannen, want ze hebben daar niets of vrijwel niets van meegemaakt. Ze hebben zich in de afgelopen anderhalfjaar erg rustig gedragen en hard gewerkt aan hun zware tentamenprogramma. Waarom zouden ze nu ineens vijfhonderd a duizend man sterk komen

maakt. Nee, enkele studenten zijn misschien op te stoken en te misleiden, maar een verklaring voor het feit, dat zo maar een duizend eerlijke, gemoedelijke en weimenende jonge mensen toestromen om te helpen bij de bezetting van een universiteitsgebouw, is hiermee niet gegeven.

Collegegeld Een veel nuchterder en naar mijn mening juister verklaring voor de grote betrokkenheid van de studenten bij de bezetting, is de 13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen