VU Magazine 1973 - pagina 356

Snoopy de hemel-nond Shakespeare heeft eens heel mooi weergegeven, welke houding een christen heeft ten opzichte van de paradoxale rol die het lijden in het leven van de mens speelt: ' . . . maar wat ik ooit ben of zal zijn, en met mij alle mensen: we zullen nooit met iets tevreden zijn, totdat we met niets genoegen kunnen nemen.' Met andere woorden: 'God schept iets uit niets' zegt Kierkegaard, 'en alles wat God wil gaan gebruiken, reduceert hij eerst tot niets.' Charlie Brown is er langzamerhand helemaal aan gewend 'niets' te zijn, maar hij is er niet gelukkig mee. 'Weetje waarom dat kleine roodharige meisje me nooit ziet?' vraagt hij in tranen aan Linus, 'omdat ik gewoon niets ben! Wanneer ze mijn kant opkijkt, is er niets te zien. Hoe kan ze iemand die niets is, zien?' (Pauze). 'Je bent wel erg gedeprimeerd, hè?' zegt Linus en probeert zoveel mogelijk sympathie in zijn stem te leggen maar Charlie laat zich niet troosten. Hij kan zich eenvoudig niet neerleggen bij kreten als: 'het leven kent z'n ups en z'n downs', of 'verdriet is uiteindelijk toch ergens goed voor' of 'we leren meer van onze tegenslagen dan van onze overwinningen'. (Zie strip 1) Hoe kan men verzoend raken met het feit dat men helemaal niets betekent? Wat kan aan verdriet zodanige inhoud geven, dat het 'goed' wordt? Wat kan verliezen in overwinnen veranderen? Het christendom weet het antwoord daar beslist niet op 'behalve Jezus Christus, en die is gekruisigd' (1 Cor. 2:2). Wanneer het christendom daarom deze twee essentiële factoren niet in evenwicht houdt - wanneer het dus een christus'kruis of een kruis zonder christus voorstaat - verliest het zijn waarde, ook al merkt de buitenwacht dat niet direct. Tot nu toe hebben we de nadruk gelegd op het kruis, het verdriet, het nietszijn, of het Ooooo!, in het leven van een christen. Maar nu moeten we ook eens naar het positieve element kijken dat het mogelijk maakt, dat ons verdriet 'goed' wordt, dat licht in de duisternis en rust temidden van onrust brengt, en het kruis verandert van een symbool van de dood in een symbool van hoop en nieuw leven. Dit symbool van de verlossing wordt slechts gesuggereerd in de Peanuts en kan in veel opzichten niet met Christus vergeleken wor40

^?é^of^ Enige jaren geleden zette de Amerikaanse theoloog Robert Sliort zich aan het schrijven van een ongebruikelijk boekje: hij had een van Amerika's populairste strip-verhalen, de Peanuts, geschreven door C. Schultz, nauwkeurig onderzocht op zijn bijbelse boodschap. Dat hij heel wat op het spoor kwam, bewees de titel van het werk alleen al: 'Het Evangelie naar de Peanuts'. Sindsdien hebben de strip en zijn hoofdpersonen (Charley Brown, Lucy, Linus, Snoopy e.a.) ook in Nederland grote bekendheid gekregen. Short's boek staat dan ook op het punt in het Nederlands te verschijnen (of is op het moment dat dit VU-magazine wordt verspreid misschien zelfs al verschenen) by Bosch & Keuning in Baarn (prijs: f 9,50). In dit nummer een hoofdstuk uit 'Het Evangelie naar de Peanuts', dat handelt over Snoopy, volgens Short een 'hemelhond'.

den. Snoopy kan men nauwelijks een Christusfiguur noemen. Hij is meer een miniatuurchristus, dat wil zeggen, een gewone christen. Schulz heeft zelf eens gezegd, dat Snoopy 'een van de nederigste personen uit de Peanutsstrip is'. Bovendien heeft hij z'n eigen fouten (Linus spreekt eufemistisch van 'karaktertrekken'): hij is lui, hij kan ongelooflijk sarcastisch uit de hoek komen, hij gedraagt zich vaak als een lafaard en heeft er ook dikwijls genoeg van een hond te zijn. Hij is, met andere woorden, een levensgetrouwe kopie van de gemiddelde christen. En als iemand nog illusies over de 'goedheid' van christenen zou koesteren, moet hij de brieven van Paulus aan de 'Heiligen' in Rome eens lezen. Hij zou verbaasd staan hoeveel verbeteringen deze heiligen nog moeten ondergaan voordat het complete engelen zijn! Het is ook goed te bedenken dat Luther heeft gezegd: 'Ecclesia est abscondita', de kerk is verborgen, want ze bestaat door het geloof en niet door goede werken.' 'Wie alleen naar de daad kijkt, ziet geen verschil tussen een christen en een niet-christen,' zegt Luther. Maar hoe moeten wij dat onderscheid dan maken? Dat kan alleen God doen, maar we kunnen er wèl naar raden als we goed opletten. Want Johannes zegt bijvoorbeeld: 'Hieraan zullen allen weten, dat gij discipelen van Mij zijt, indien gij liefde hebt onder elkander' (Joh. 13:35). En ondanks al z'n vele twijfelachtige 'karaktertrekken' komt Snoopy behoorlijk goed door deze test. (Zie strip 2) De hond is om zijn 'prachtige eigenschappen' zoals liefde, trouw, waaksheid en moed (beschrijving: Charlie Brown), vaak gebruikt als symbool van het geloof in de literatuur en de kunst, en zelfs ook in de bijbel. De mens moet in zekere zin ook 'hond worden', voordat hij een christen kan zijn. Hij moet net zo nederig en gehoorzaam worden als een hond en aan de voeten van zijn meester diens bevelen afwachten. Hij moet, evenals de Kanaanese vrouw, bereid zijn op z'n knieen te vallen om de kruimels van de tafel van de meester te eten, voordat die meester zal zeggen: 'Groot is uw geloof! Het geschiede gelijk gij wenst.' De grote Duitse filosoof Hegel laakte eens een stelling van zijn collega Schleiermacher, dat de kern van alle ge-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen