VU Magazine 1973 - pagina 294

m

u

m

Mr. Donner: 'In de gesprekken, die we met z'n drieën hebben gevoerd was dat een van de punten waarover enige discussie ontstond, nl. over de vraag of men met de doelstelling in 't achterhoofd alleen bepaalde takken van wetenschap kan aanvatten of dat iedere wetenschap vanuit de doelstelling kan worden benaderd maar dat op een bepaalde manier.' Prof. Lever: 'Vroeger leefde de gedachte datje als christen een ander geluid moest laten horen. Men dacht dat we op allerlei punten heel bijzonder moesten gaan denken (minder doen, vooral denken). Daar worden we wat bescheidener in.' Ds. Mulder: 'Ik heb de indruk dat bij de oprichters van de VU de gedachte voorgezeten heeft, dat als de universiteit een tijd aan de gang zou zijn er voor de juridische en andere faculteiten iets zou ontstaan, vergelijkbaar met wat voor de theologische faculteit de Drie Formulieren al waren. Daar is men al heel gauw mee vastgelopen. Dat tijdperk is - dacht ik voorbij. Maar dan wordt 't wel veel moeilijker om concreette maken waarin dat christelijke karakter van de wetenschapsbeoefening zit. Dat staat ook in 't rapport: de een zoekt het in de wijze van wetenschapsbeoefening, in de wetenschapsethiek, in de wijze waarop je 't doet; de ander zegt: nee, de keuze.' (Uit het rapport: 'Ook over de betekenis van de doelstelling voor het eigenlijke werk van de universiteit bestaan verschillende meningen. De één vraagt zich af of de Vrije Universiteit ook in de toekomst haar chris-

—u

m

telijke doelstelling moet behouden (is de christenheid bij andere vormen en structuren misschien meer gebaat?); een ander verduidelijkt: wellicht behoeft Nederland eerder een 'Christian Institute for Advanced Studies' - zich in zijn wetenschappelijke ontplooiing beperkend tot die gebieden waar een duidelijk woord te spreken valt dan een volledige christelijke universiteit. Voor een derde maakt de doelstelling juist een goede, maar ook zo volledig mogelijke universiteit nodig, waarin de keuze van onderwerp of terrein van onderzoek wordt bepaald door het doel, terwijl een volgende juist meent dat de keuze vrij is, maar dat bij de uitvoering van het onderzoek de doelstelling tot uitdrukking zal moeten komen. Ten aanzien van de klassieke benadering van het thema "geloof en wetenschap" meent men wel dat duidelijk gesteld moet worden dat dit meer speelt op het ene dan op het andere vakgebied, maar er nooit aan de haren bijgesleept moet worden. Zo zegt men, dat duidelijk is dat de doelstelling voor het wetenschappelijk bedrijf van onze theologische faculteit relevant is, maar men vraagt zich af of dit ook zo vanzelfsprekend is voor alle andere faculteiten en subfaculteiten en zelfs voor bepaalde onderdelen van centrale interfaculteit? Dient thans bij het thema "geloof en wetenschap" niet veeleer gedacht te worden aan de wijze van wetenschapsbeoefening aan wetenschapsethiek, verantwoordelijkheid, confrontatie met andere levensbeschouwingen e.d.?')

u

m

- Niemand heeft eigeniijk een totaaloverzicht van wat er aan de VU gebeurt. Bent u ook gestuit op de wenselijkheid dat er enige registratie komt van wat iedereen hier doet?' Prof. Lever: 'Ik vermoed dat die registratie er eigenlijk wel is. Wij maken sinds jaar en dag van onze subfaculteit en van ieder onderdeel daarvan jaarrapporten. En die gaan vermoedelijk ook naar het administratieve centrum van de VU. Vermoedelijk is er hier ergens een la, waarin - misschien onder een dikke laag stof - buitengewoon veel materiaal kan worden aangetroffen.' Ds. Mulder: 'Ik dacht wel dat je kon zeggen, dat we de behoefte hebben opgevangen aan het weten waar Iedereen mee bezig Is. Ik kan me die wens best begrijpen. Ik zou ook wel eens willen weten, wat dóét de VU nu?' Mr. Donner: 'U raakt hier aan een punt dat ook in de Universiteitsraad is aangestipt, nl. de afscheiding van taken tussen de commissie doelstelling en diverse andere commissies, met name de commissie "planning". Al die gegevens, waaraan u kennelijk ook zo'n behoefte hebt, moet ook de commissie "planning" hebben om te kunnen adviseren: dit of dat gaan we de komende jaren voortzetten of dat en dat gaan we afkappen. Al die gegevens zijn er op dit moment wel, maar in de planning moet je een systeem opbouwen, waarin je al die gegevens zo kunt kanaliseren, datje er ook wat mee kunt doen. - Een van de taken, die u de toekomstige commissie doelstelling aanwees is: het activeren van de universiteit in haar relatie tot de Vereniging. Wat verstond u daaronder? Ds. Mulder: 'Het is een zaak van wederkerigheid. Je kunt de universiteit niet activeren t.a.v. de vereniging, als je de vereniging niet kunt activeren t.a.v. de universiteit. De Vereniging is opgebouwd uit provinciale afdelingen. Op hun vergaderingen gaat het vrijwel altijd over organisatorische vragen, fondsenwerving e.d., maar zou er niet wat in zitten, dat je die regionale afdelingen ook eens ter tafel liet brengen de problemen die in die regio urgent zijn. Je kunt aan jeugdproblemen denken, aan de ontwikkelingsproblematiek van het noorden. Ik kan me voorstellen dat men zegt: hoe kunnen we van de universiteit nu eens wat hulp krijgen bij de oplossing van de problemen, die hier spelen, zowel bij de analyse van het probleem als bij standpuntbepalingen in gemeenteraden. Een vereniging kan zo bepaalde activiteiten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen