VU Magazine 1975 - pagina 116

groten. Elk goed vraagt in aankoop, onderhoud en besteding een klein stukje tijd. Hoe meer goederen er om je heen staan, hoe meer onze tijd zich ook vult met de aandacht die deze goederen vragen, en hoe minder tijd er ook is om goederen bij aankoop met elkaar te vergelijken. Vandaar de opkomst van suggestieve reclame. We hebben geen tijd meer om ons te laten informeren over goederen. De wegv/erpindustrie is nu ook mede tegen deze achtergrond ontstaan: ze is opgekomen omdat v/ijzelf niet meer de tijd kunnen en willen vrijmaken om onze spullen te onderhouden en/of terug te brengen naar de winkel. De wegwerpindustrie is dus in hoge mate een spiegel van onszelf. Ook daarom moet je het element van onze medeverantwoordelijkheid voor maatschappelijke euvels blijven zien.

Verslaafd aan energie VU-magazIne signaleerde dat het voor veel mensen helemaal nog geen uitgemaakte zaak is, dat we in een crisis verkeren en dat men vaak geneigd is eerder vertrouwen te vestigen op de techniek die tijdig in het nodige zal voorzien, dan geloof te hechten aan wetenschappers die een crisis voorspellen. Goudzwaard: Men vertrouwt erop, dat de techniek, zoals Uytenbogaardt het terecht uitdrukt, op tijd de code van het slot van de volgende voorraadschuur zal kunnen ontcijferen. Dat kan, maar het is dan alleen de vraag of je je nu al bij voorbaat wilt ophangen aan het volgen van dat spoor, onder alle omstandigheden. Als je zegt: er is altijd genoeg, dan heb je in wezen gezegd: ik volg het pad van een oprukkende techniek, waar dat ook gaat. En dat kan betekenen, dat je in een klimaat terechtkomt dat, wat milieu en arbeidssituatie betreft, zó vertechniseerd is dat het inhumaan is en het leven verstoort. Je hebt dan de afweging, die je had moeten doen, uitgesteld, omdat je dacht dat de techniek al uit zichzelf een betrekkelijk gelukkig leven mogelijk zou maken.

26

Opschoor: Dat is dan wel het katerverdrijvende pilsje. Je verslaaft jezelf eraan. In het tweede rapport aan de Club van Rome wordt de uitdrukking 'hooked' (= aan de vishaak zitten, verslaafd zijn) aan energie' gebruikt. Goudzwaard: Onze verslaving aan energie, laat ons maar één mogelijkheid open: het geloof dat de techniek ons er weer even uit zal helpen. De keuzemogelijkheden worden niet meer echt overwogen, dat lijkt het eigenlijke probleem. Dat probleem gaat vooraf aan de vraag wanneer grondstoffen- en energievoorraden zullen zijn uitgeput. Die vraag is secundair.

Groot of klein vu-magazine vroeg naar een concretisering van het in 'Bezitten of bezeten zijn' wat vaag gebleven punt over een 'nieuw sociaal-economische orde'. Haan herinnerde daarop aan de oude chrlstelijk-sociale gedachte, volgens welke een bedrijf een plek was, waarbij iedereen met iedereen samenwerkte. Dat was nog heel wat meer dan alleen 'medezeggenschap'. Die gedachte echter was niet van de grond gekomen, sterker nog: op het ogenblik kan men er christelijke werkgevers en werknemers mee op de achterste benen krijgen. 'Toch is voor mij een bedrijf dat zichzelf bestuurt meer essentieel, dan het spreken over teruggang van de groei, of consumptieniveau. In zo'n bedrijf namelijk wordt zélf besloten hoe de arbeidstijden zullen liggen, wat er zal worden geproduceerd of het inkomen omhoog of omlaag moet. Er wordt dan onmiddellijk afgewogen. De besluitvorming ligt waar hij hoort: in de bedrijven. Op het ogenblik is die besluitvorming eruit georganiseerd. Goudzwaard: Wanneer je de eerdergenoemde omkering van wat nuttig en onnuttig is, toepast, dan is de arbeid dus een element dat geluk aan je leven

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen