VU Magazine 1975 - pagina 66

Dat was tegen het zere been. De Indonesische minister Widjojo Nitisastro (financiën en economie) sprong meteen fel op de ketting. Zijn regering was niet van plan inmenging in haar binnenlandse aangelegenheden te tolereren. Daarna volgden sussende verklaringen. De uitlating was bedoeld voor binnenslands gebruik, verklaarde Malik. En in Nederland werd een communiqué uitgegeven dat het geenszins in de bedoeling lag van de Nederlandse regering zich te mengen in de binnenlandse aangelegenheden van de ontwikkelingslanden. Maar wel werd nog eens onderstreept wat vorig jaar in de Memorie van Toelichting stond van de begroting van Buitenlandse Zaken. 'Bij de verstrekl<ing van de Nederlandse bilaterale hulp, wordt de mate waarin de ontwikkelingslanden werkelijk trachten de situatie in eigen land te verbeteren, in aanmerking genomen.' Kortom . . .

^Mei vorig jaar vergaderde in het Amsterdamse Amstelhotel voor de 16e keer de Intergouvernementele groep inzake Indonesië (IGGI) o.l.v. minister Pronk (rechts). Naast hem de Indonesische minister van financiën en economie prof. Widjojo Nitisastro, die het later met Pronk aan de stok kreeg over diens Rode Haan-interview. Buiten wachtten Nederlandse demonstranten de conferentiedeelnemers op met duidelijke borden. 'Stop ontwikkelingshulp aan Indonesië.'

vervolg op pagina 22 • 20

ters en huurders (dus nog niet de miljoenen landloze boeren!) rechtstreeks een reële inkomensverhoging zuilen krijgen. Een andere oorzaak, ook door de internationale situatie bepaald, en hierboven reeds aangestipt, is de onverwachte ontwikkeling van de energiecrisis voor Indonesië. Plotseling is er een 'te veel' aan kapitaal. Maar ook hier, evenals in westerse industrielanden is de regering niet geheel autonoom ten aanzien van de oliemaatschappij. Weliswaar is de olieproduktie in handen van een staatsmaatschappij, de Pertamina, maar naar algemeen bekend is, vormt die als 't ware een 'staat binnen de staat' en het zou onrealistisch zijn deze 'autonome' macht niet te verdisconteren in een beoordeling van de uitvoering van het Tweede Vijfjaren Plan. Voor een regering die met duizenden problemen te kampen heeft vormt deze 'macht' een bepalende factor, temeer daar in dit land vrijwel alles met geld te koop is en het geld opgehoopt ligt binnen deze modern kapitalistische onderneming. Tegenover de invloed van deze moloch kan men de regeringsuitspraken om 'sober te leven', 'te bezuinigen' etc. slechts als zwakke protestpogingen zien die meer zijn ingegeven als paniekreactie na de gebeurtenissen van januari 1974 om aan de studenteneisen tegemoet te komen, dan dat zij werkelijk op enige overtuiging gebaseerd zijn. Maar alweer, een westerse interpretatie

moet niette snel zijn in haar beoordeling. De normen van 'eenvoudig leven' en niet met je 'rijkdom showen' zijn ook waarden die in het sociaal religieuze besef van de Javanen diep geworteld zijn. Een sterke opleving van mystieke bewegingen, waarin ascetische motieven meespelen, is overal waarneembaar, ook tot in de hoogste legerleiding. Al moet daar meteen aan toegevoegd worden dat voor de machthebbers juist weer een zekere mate van weelde als vanzelfsprekend wordt geacht. Alleen, de 'echte adel' kent zijn grens en de O.K.B, (de pas rijk geworden parvenu) moet een tekort aan 'adeldom' compenseren. En zo wordt één van de dodelijkste bedreigingen voor de verdere ontwikkeling van dit land, de corruptie, gelaten als een psychologische factor door de bevolking geaccepteerd. Gelaten, maar potentieel ontvlambaar en te allen tijde door de opponent te hanteren omdat 'van bovenaf' de juiste norm is gesteld. In dit hiërarchisch feodale land zal normaal niemand de 'top' aan zijn woord durven houden, maar bij een protestactie, op het juiste moment, maakt men dankbaar van de gelegenheid gebruik om op de 'afwijking' van het juiste patroon te wijzen. Zo zag de opperbevelhebber van het leger zich al vrij snel genoodzaakt om, enkele maanden na de uitvaardiging van de nieuwe 'leefregels' er op te wijzen dat die natuurlijk niet bedoeld waren om als middel tot politieke agitatie.

Paleis van Soeharto

Soeharto

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen