VU Magazine 1976 - pagina 152

}ffl magadne 18

conclusie linnemann-team:

natuur zegt niet nee tegen verdubbeling wereldbevolking Met afschuw herinnerde VU-hoogleraar dr. J. Janssens (vrouwenarts) zich de volgende situatie:, Jk ben bij de m/'/itairen in Indonesië geweest en daar heb ik een paar treinrampen meegemaakt, veroorzaakt door mensen die bommen onder de rails legden en die dan op een af stand stonden te schieten... Goed, Je komt daar bij zo'n treinramp aan en wat zag Je? Een te groot aantal mensen dieje moest helpen. Ik moet dus m'nprioriteiten stellen. Zoals ik dat daar beleefd heb, dat is een heel bijzondere ervaring. Opeens moest Je prioriteiten stellen van. Ja die moet ik toch maar wèl redden, want die heeft meer kans om in leven te blijven, of die is Jonger, of wat dan ook. En niet omdat de één officier is en de andere soldaat was... A lier lei criteria... dat ging allemaal heel snel." (VU-magazine, f ebr. 1972 in artikel over Euthanasie) De situatie dwong de arts om de geldende opvatting dat elk mensenleven evenveel waard is, in te ruilen voor wat wel genoemd wordt „ d e ethiek van de reddingboot." De omstandigheden dwingen tot een huiveringwekkende keus, wie mag blijven leven en w i e zal sterven. Verkeert thans de hele mensheid in deze situatie? „ Voor Hardin is de aarde een reddingboot met onvoldoende voorraden voor een minimum behoeften van allen. Als de boot zinkt, verdrinkt iedereen: volledige rechtvaardigheid staat gelijk aan volledige catastrofe. Vanuit deze premisse komt Hardin tot de conclusie dat onze overleving voor de onafzienbare toekomst vergt dat wij ons handelen laten bepalen door de ethiek van de reddingboot waar niet voor iedereen plaats is, hoe hardvochtig dit ook moge zijn. Uitgaande van dezelfde redenering, stelde Forrester religieuze leiders onlangs voorna te gaan of de menselijkheid, die zij preken niet een bedreiging kan zijn voor de mensheid. Wij zouden er toe kunnen komen het begrip „ triage" (een uit het Frans stammend eufemisme: het betekent zoveel als afschrijven, laten vallen), zoals dat reeds in sommige kringen met betrekking tot de wereldvoedselcrisis besproken wordt, serieus te nemen. In hun boek „Hongersnood-l975" spreken de gebroeders Paddock over „triage" als een beleidsvorm voor landen die voedseloverschotten aan een hongerige wereld uitdelen. In het

kader van een absoluut tekort, waardoor niet iedereen gered kan worden, moet dan immers beslist worden welke landen of groepen het „waard" zijn om met voedselhulp gered te worden. Groepen die als „ongeschikt" worden beoordeeld, worden eenvoudigweg aan hun lot overgelaten. " Het bovenstaande is een citaat uit een boekje, dat binnen niet al te lange tijd zal verschijnen bij de uitgeverij het Spectrum. In dat boekje wordt een aantal bevindingen beschreven van 't onderzoekteam van de Vrije Universiteit, dat vier jaar geleden van de Club van Rome de vraag kreeg voorgelegd of het een haalbare zaak is om in 35 jaar zoveel meer te gaan produceren, dat het in het jaar 2010 (wanneer de wereldbevolking ongeveer zal zijn verdubbeld) aan de basisbehoeften van ieder mens kan worden voldaan. Het is een moeizaam project geweest, dat teamleider prof. dr. H. Linneman nog menige diepe zucht ontlokt als hij eraan terugdenkt. In beperkte mate bleek de aanvankelijke opzet ook maar uitvoerbaar, maar nu komen er dan toch publikaties los, o.a. het boekje „Mensen tellen". De boodschap kan kort en goed worden samengevat, dat niet wetenschappelijk kan worden aangetoond, dat w e w e l gedwongen worden tot aanvaarding van de reddingbootethiek, (in welk geval besloten zal moeten worden tot 't van honger laten sterven van hele volken door stopzet-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen