VU Magazine 1976 - pagina 204

vil magazine 26 weiger ik te aanvaarden) hantering van de doelstelling afleiden. Veel studenten reageren met: ze pakken vandaag de mensen die sympathiek staan tegenover De VJaarheid (beslist niet allemaal leden van de CPN) morgen pakken ze misschien ook andere studenten met een progressief standpunt." Wat dat laatste betreft valt Middelkoop „eer; n/et/vve/e/Tienf" op, bij voorbeeld in het betoog van VUSO-student A. H. Oude Weernink (zie pag. 23) die de doelstelling nog slechts als ,,versterkend argument" gebruikt tegen CPN-ers en Waarheidsvnenden. Het sterkt hem in de overtuiging dat niet zo zeer het handhaven van hetchristelijkkaraktervan de VU in sommige kringen de boventoon voert, maar bepaalde politieke motieven

Geen infiltratie In dat verband noemt hij de suggesties als zou er aan de VU sprake zijn van,,infiltratie" door de CPN, „ volslagen belachelijk, haast paranoïde". Als het nu nog zo was, dat bepaalde mensen door hun uitlatingen of door hun handelen, hadden te kennen gegeven dat ze zich wensten te verzetten tegen het christelijk karakter van de universiteit, maar Middelkoop kent ze niet. Van goed georganiseerde cellen, die straf-gedisciplineerd en in het verborgene de universiteit zouden zijn binnengedrongen om die omver te werpen, is geen sprake. Het is eerder zo, dat een aantal studenten, die al politiek geïnteresseerd waren, voordat ze op de universiteit kwamen, op de universiteit politiek actief werden en ten slotte een keus maakten Barend Middelkoop

Volgens Middelkoop heeft de ervaring geleerd, dat de manier waarop de doelstelling functioneert, meestal niet in het belang van de studenten is. Ze kwamen er bij voorbeeld mee in aanraking in 1972, toen een bezetting werd gehouden, die onder meer was gericht tegen het feit dat UR-leden moesten instemmen met de doelstelling (daarvoor geldt nu dezgn. ,,bewilligings — of dan-wel-yerklaring"). Ze moesten (ander voorbeeld) ook ervaren dat de kandidaat voor een lectoraat Internationale Betrekkingen, die hun voorkeur genoot, om doelstellingsredenen niet kon worden benoemd, hoewel de man doorging voor een „goudkarper" op zijn vakgebied. Zodra de doelstelling aan de VU ter sprake komt, weet de SRVU-student dat hij klappen kan verwachten, om de situatie maar even in vrije vertaling weer te geven. Een gevolg en „ook wel een bezwaar" daarvan is, dat de doelstelling in SRVUkringen eigenlijk alleen in negatieve zin ter sprake komt. M iddelkoop: „ Het is niet zo, dat de doelstelling van de VU door de studentenvakbond wordt gelijk gesteld met rechts gepraat; wel is steeds gezegd, dat de doelstelling niet zodanig mag functioneren dat er in de praktijk een rechtse politiek mee wordt verdedigd "

Nieuw element Ook nu ziet Middelkoop zich weer in een conflict met de doelstelling geplaatst. ,,Studenten die zich achter ons programma hebben gesteld en aan de uitvoering daarvan werken, gaan we niet vragen naar hun politieke overtuiging. Dat onder de verschillende politieke opvattingen die binnen de SR VU leven, ook de communistische is, is nooit echt een punt geweest. Er is nooit reden geweest hen te weren, integendeel:ze functioneren prima. Uit het feit dat een aantal van hen nu wordt bedreigd met uitzetting uit bestuursorganen kun je een bepaalde (ik wil niet zeggen „werking", want dan zou het net zijn alsof het automatisch zou voortvloeien uit de doelstelling en dat

Conflictstof ziet Middelkoop vooral in die concrete gevallen, waarin de studentenvakbeweging (een algemene beweging) stuit op groepen in de universiteit die vanuit hun inspiratie bepaalde voorstellen doen over bij voorbeeld benoemings-voorwaarden. „/l/sye/nzty/Zce concrete gevallen eikaars standpunten begrijpt, dan denk ik dat het niet anders kan, dan dat er een bepaald compromis uitkomt. De SR VU rekent zich echter tot de progressieve beweging en vanuit die achtergrond zou ik het logisch vinden, wanneer er bij benoemingen geen extra-voorwaarden zouden worden gesteld. Want het is dan je taak op te komen voor de democratische rechten van iedere Nederlander om hier te komen werken en te komen studeren. Wanneer het bijzondere karakter van de universiteit dergelijke voorwaarden met zich mee brengt, dan kunnen we dat wel begrijpen, maar zullen we ons er toch tegen verzetten. Dat is wat anders dan wanneer we zouden zeggen: die mensen zijn een stelletje on-democraten die we zullen bevechten " „ Wat betreft de voorwaarden om zitting te mogen nemen in bestuursorganen, geldt ongeveer hetzelfde, alleen vallen hier de belangen van de studenten nog duidelijker samen met zijn democratische rechten: iedereen moet aan bestuurlijk werk kunnen deelnemen. Er is toen, in '72 een conflict gerezen, dat met een werkbaar compromis, de ,, dan-wel-verklaring" is geëindigd " ,,Het wordt iets anders als we het gaan hebben over discriminatie. Dat zijn de gevallen waarin men zegt: die jongen heeft sympathie voor eenbepaalde politieke partij en dat achten we onverenigbaar met de doelstelling van de universiteit, dus kan hij niet meedoen in een benoemingscommissie of in de universiteitsraad. Dat zijn de gevallen geweest waarvan we hebben gezegd dat de doelstelling werd gebruikt voor rechtse politieke doeleinden. Daar tegen hebben we ons verzet. Dat is dus iets anders, dan de vraag: hoe verhouden zich het streven naar een gedemocratiseerde universiteit en het streven naar een bepaalde signatuur van de universiteit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen