VU Magazine 1977 - pagina 42

Mü magame 40

Uit de hortus door Daan Smit

Haal 't voorjaar in huis Geweldig, dat zovelen reageerden op de zaadaanbieding van Helleborus corsicus, in het VU-magazine van december 1976, (die door een zetfout „Helleborus cursicus" werd genoemd). De voorraad is toereikend voor alle aanvragers, dus schroomt u niet om alsnog te reageren, als u het nog niet deed. Tijdens de wintermaanden wordt het verlangen naar het voorjaar bij de meesten van ons steeds groter. We proberen de lente te vervroegen door allerlei voorjaarsbloeiers in huis te halen. Bij uitstek voor dit doel geschikt zijn diverse bol-en knolgewassen, waarvan vooral hyacinten en crocussen in deze tijd overal volop te verkrijgen zijn. Anders is het met bolbloemen als tulpen, narcissen, blauwe druifjes, scilla's, enz. Het verschil tussen bollen en knollen is dat bollen opgebouwd zijn uit rokken, zoals b.v. een ui, en knollen massief zijn, zoals b.v. een aardappel. Tot de fraaiste knolgewasjes, behoren ongetwijfeld Iris reticulata en Iris danfordiae! Het beste is, de bollen in 't najaar te bestellen bij een gerenommeerd adres, waarna ze meteen bij ontvangst, zo tegen eind september, begin oktober worden opgeplant in vrij ondiepe potten of schalen, omdat vrijwel alle bolgewassen nogal oppervlakkig wortelen. Beschikken we daar niet over, dan bieden de ondiepe azaleapotten uitkomst. Ze worden nu geheel met tuingrond gevuld, waarna de bollen er voor de helft worden ingedrukt. Daarna kuilen we ze in. ledere open plek in de tuin is hiervoor geschikt. Een kuilgat van ca. 30 cm is reeds voldoende om

A. Een hyacint op glas

B. Hyacinten in een ouderwetse pot de potten in te graven. Het geheel wordt nu afgedekt met de ^ojuist uitgespitte grond en leggen er nog een laagje bladof ander tuinafval op, om bevriezing van de grond te voorkomen, hetgeen hinderlijk is, wanneer we de potten na enke-

le maanden moeten opgraven om ze binnenshuis in bloei te kunnen trekken. Het uiteindelijke resultaat van een al of niet mooi bloeiende schaal bollen is o.a. afhankelijk van de lengte van de neuzen. Als richtlijn is ca. 8-10 cm een goede lengte. Zijn de neuzen, wanneer we ze in 't daglicht zetten, korter, dan blijft de bloemknop tussen 't blad steken en blijkt al het werk voor niets te zijn geweest. Dus wanneer tijdens het opgraven van de potten blijkt, dat de neuzen nog niet voldoende zijn uitgegroeid, dan plaatsen we ze weer terug in het kuilgat en wachten nog een maandje om ze naar binnen te halen. Deze methode geldt uitsluitend voor hen die over een tuin beschikken. Voor flatbewoners bieden hyacinten, paperwhite narcissen en crocussen uitkomst. Vooral geprepareerde hyacinten, die een speciale schuurbehandeling hebben gehad, om ze vroeg in bloei te kunnen trekken, lenen zich bij uitstek voor dit doel. Niet alleen in potten, doch ook op glas zijn ze gemakkelijk in huis te vervroegen. Ook hier planten we de bollen tegen september-oktober in platte potten, gevuld met gewone tujnaarde. Wanneer we ze op water willen kweken, vullen we de speciaal voor dit doel in de handel zijnde glazen met water en plaatsen de bollen er zo op, dat deze de vloeistof net niet raken. Komt de wortelkrans wel direkt in kontakt met het vocht, dan bestaat de kans dat deze verrot. De potten en bollenglazen worden nu in een donkere, niet te warme kast in de kamer gezet en blijven daar net zolang staan, totdat de neuzen de ge-

wenste lengte van 8-10 cm hebben bereikt. Het is wel zaak de potten regelmatig water te geven en er op te-letten dat het water in de bollenglazen op pijl blijft. Ook hier geldt: niet eerder in't licht zetten, dan wanneer de neuzen de gewenste lengte hebben bereikt, anders blijft de bloemknop tussen 't blad steken. Ook crocussen kunnen op speciaal hiervoor ontworpen kleine glaasjes op water in bloei worden getrokken. Verder lenen paperwhite narcissen zich goed voor waterkultuur, waarbij de bollen op grind worden gezet, om zodoende de wortels houvast te geven, zodat ze niet omvallen. De op water gekweekte bollen zijn na de bloei waardeloos. Anders is het met die, welke in bloempotten met aarde zijn geforceerd. Na de bloei wordt de bloemstengel weggesneden, om eventueel zaadvorming te voorkomen, hetgeen te veel voedsel aan de toch al uitgeputte bol zal onttrekken. De potten verhuizen nu naar een koeler vertrek, waar ze normaal vochtig gehouden worden en om de 2 weken wat kunstmest krijgen. Zodra 't niet meer vriest, zetten we ze met pot en al in de tuin om ze op natuurlijke wijze te laten afsterven. Soms vriest het echter zo lang, dat ze binnenshuis reeds verdorren. In het komende najaar kunnen ze dan buiten in de tuin worden geplant, waar ze 't jaar daarop nog eens magertjes zullen bloeien. Geven we een maand na het planten in de tuin en tijdens de bloei extra kunstmestkorrels, dan is de kans groot dat ze jaarlijks rijker gaan bloeien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen