VU Magazine 1977 - pagina 218

Il^ magazine 40

Uit de hortus door Daan Smit

Echevéria Door hun mooie vorm en fraaie kleurvariaties van het blad worden vele soorten Echeveria's op grote schaal gekweekt, zowel voor het gebruik als kamerplant alsook voorde beplanting van de tuin. De meeste Echeveria's groeien van origine in Mexico op droge rotsachtige plaatsen in de volle zon. Bij de verzorging van deze planten in huis moeten we trachten deze natuurlijke groeifaktoren zoveel mogelijk te evenaren. A lie Echeveria's hebben behoefte aan veel zon, dus een plaats vlak voor 't raam op het zuiden is noodzakelijk willen we mooie gedrongen planten houden. Tijdens de groeiperiode die omstreeks april begint, houden we ze vochtig. De planten mogen best wel eens vergeten worden, zodat de potkluit iets kan uitdrogen, waarbij de wortels weer voldoende lucht kunnen opnemen. Hel geven van kunstmest moet worden atgeraden, omdat ze anders snel uit hun kracht groeien. Het benodigde voedsel wordt dan wel uit de potgrond gehaald, die samengesteld kan worden uit b.v.2/3 deel blad-en 1 /'3 deel kleigrond, wat we goed mengen. Verpotten doen we het lielst net voor de groei gaat beginnen, dus omstreeks half april. De planten worden dan van al hun grond ontdaan, waarbij vaak alle klemere wortels verdwijnen, wat op zich geen enkel nadelig effekt heeft op de verdere ontwikkeling. Na het verpotten houden we ze nog 2 a 3 weken droog; in deze periode zullen zich weer vele kleine' haarworteltjes vormen, die spoedig de hele pot vullen.

Vanaf half mei kunnen alle Echeveria's naar buiten, waar ze op een warme, zonnige plaats worden ingegraven. Onder invloed van de zon zal het blad zich prachtig gaan kleuren, terwijl zich uit de rozetten her en der bloemstengels zullen ontwikkeien. Tegen half oktober moeten ze weer naar binnen gehaald worden om bevriezing tijdens de eerste nachtvorsten te voorkomen. Echeveria's behoren alle lot de grote groep van de succulenten ot vetplanten en hebben gedurende de wintermaanden een uitgesproken rusttijd nodig, wat inhoudt dat we ze op een koele, lichte plaats moeten laten overwinteren, waarbij nauwelijks of niet gegoten wordt, omdat de plant toch niet groeit en voldoende vocht aan de dikke bladeren kan onttrekken. De vermenigvuldiging is bijzondereenvoudigen kan op verschillende manieren gebeuren. Omdat vele soorten geen uitlopers vormen of zich niet vertakken, zijn we aangewezen op bladstek. Om de bladeren in hun geheel van de stengel te laten, wat bij sommige soorten niet eens

Echevéria elegans

Echevéria fulgens zo gemakkelijk is, halen we de plant uit de pot, wat kan samenvallen met het verpotten. Voorzichtig verwijderen we eerst het oude, verdorde blad, waarna enkele goede blaadjes er met zorg worden afgehaald, zonder hierbij de bladvoet te beschadigen. Dat deze onbeschadigd blijft is van groot belang, want hier ontwikkelen zich de jonge plantjes. Het pas verwijderde blad leggen we op een k rant uit de zon 3 a 4 weken te drogen; in deze tijd ontwikkelen zich hierop jonge plantjes. Bij dunne, minder saprijke soorten leggen we de blaadjes meteen op een potje met grond of beter nog, we steken ze er met de bladvoet enkele milimetersin. We houden de

zaak wel aan de droge kant, anders verrotten ze. Bij soorten welke zijscheuten vormen of zich vertakken, hoeven we niet zoveel moeite te doen. We snijden simpelweg een scheut af en potten die op. nadat ze 24 uur hebben gedroogd. Oude. lang uitgegroeide planten kunnen worden teruggesneden en op dezelfde manier worden behandeld als stekken; op deze wijze krijgen we weer mooie, jonge planten. Geschikte soorten voor kamerkultuur, welke niet of nauwelijks zijscheuten vormen zijn o.a. Echevéria setosa, met behaarde bladeren en mooie rode bloemen, Echevéria agavoides, welke dichte, grote compacte rozetten vormt, bestaande uit lichtgroene, puntige bladeren met roodbruine randen. Echevéria derenbérgii vormt dichte, compacte rozetten van zilvergrijze blaadjes en roodbruine puntjes, Echevéria élegans. welke tamelijk grote rozetten vormt, bestaande uil dikke blauwachtigwitte bladeren en ten slotte Echevéria secunda, beter bekend als Echevéria glauca, die eveneens grote rozetten vormt van vrij dunne blauwachtigwit berijpte bladeren. Deze laatste soort wordt wel het meest geteeld; ook zijn er vele hybriden van dit soort in omloop, evenals van andere soorten. Tot de soorten die zich vertakken rekenen we o.a. Echevéria harmsii. welke kleine rozetjes op vrij lange stengels vormt en met grote klokvormige rode bloemen bloeit, Echevéria pulvinata heeft mooie zeer dicht kortbehaarde groene bladeren; de cultuurvariëteit ,,Ruby" heeft donkerrode randen, welke vooral verschij nen wan neer ze in de volle zon staat. Echevéria gibbiflora en hybriden behoren wel tot de grootste soorten en hebben flinke, vaak paarse tot blauwachtige berijpte bladeren; Echevéria mullicaulis ten slotte heeft vrij kleine, losse rozetjes, beslaande uit glimmend groene blaadjes afgezet met een rood randje.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen