VU Magazine 1977 - pagina 24

]ffl magazine 22

experiment 'strijkgaren': 'alles wat bereikt is, gaat zonder pardon overboord' „Door het niet /anger voortbestaan van het betreffende bedrijfsonderdeel (,, Kamgaren ") zal het in de praktijk toetsen van de resultaten van het experiment niet moge' lijk zijn", zo antwoordt minister Langman van Economische Zaken 2 0 december '72 op vragen die in de Kamer zijn gesteld. De bewindsman krijgt ongelijk. In de loop van het experiment zijn vertegenwoordigers {met name ondernemingsraads-leden) van „ Strijkgaren " er op tal van manieren bij betrokken geraakt. In feite begint het experiment zich De ondernemingsraad van Strijkgaren vergadert met twee vakbondsfunctionarissen (links op de foto). Directeur Van Lange ziet men op de eind '72 reeds naar „Strijkgaren" uit te rug breiden. Ofschoon de onderzoekers aargen"); er worden agenda's en verslagen gemaakt en alle zelingen koesteren, ook al vanwege de punten kunnen aan de orde komen. Alle punten, dus ook zwakke economische positie, wordt op het — als het over medezeggenschap gaat — vaak snieeen af scheidsbijeenkomst van de onderrend aangehaalde punt: meepraten over de toiletten. zoekers en de ondernemingsraad van Toiletten „/^a/77g'are/7"(23 januari'73) door allen B\\ „Strijkgaren" vjorden door de werknemers in de spinde wenselijkheid uitgesproken om het nerij al jarenlang pogingen gedaan om de smerige toiletexperiment voort te zetten bij „ Strijkga ten vernieuwd te krijgen. Deze eis wordt nu in het werkren ". De overheid is bereid te financieoverleg met kracht herhaald. Men wil, als verbeteringen uitblijven, de toiletten op het kantoor gaan gebruiken. De ren. Er mag van een „vliegende start" gesproken worden. Het moeizame opbouwwerk dat in „Kamgaren" moest worden verricht, voordat met het eigenlijke werk kon worden, kan achterwege blijven. Duurde het bij „kamgaren" ongeveer vijftien maanden voordat het werkoverleg begon, bij „Strijkgaren" wordt meteen een „begeleidingsgroep" benoemd die ervoor moet zorgen dat het werkoverleg binnen veertien dagen bij de werknemers wordt geintroduceerd. Op 22 maart start de eerste groep. Alle werknemers krijgen een informatienota, waarin wordt uitgelegd wat het doel van het experiment is, wat democratisering betekent, waarom het werkoverleg in groepsvergaderingen belangrijk wordt gevonden. Ondernemingsraadslid Kees De Jong, die later zijn herinneringen aan het experiment opschrijft („Een textielfabriek in Tilburg") noteert: „In enkele dagen tijd kwamen alle werknemers in groepen bijeen; niet één man of vrouw liet verstek gaan. Sommigen kwamen zelfs in hun vrije tijd voor deze zitting terug. Dat het aangespreksstof niet ontbrak, bleek wel uit de hoeveelheid tijd die men eraan besteedde". Naar de vorm is het werkoverleg in „Strijkgaren" een voortzetting van dat bij „Kamgaren", dat wil zeggen: ten minste eens in de zes weken wordt het in afdelingsverband gevoerd (de zgn. „groeps-" of „ploegenvergaderin-

ondernemingsraad dwingt de directie het hoofd van de Technische Dienst opdracht te geven de vernieuwingen aan te brengen. Er gebeurt echter niets. Het hoofd van de Technische Dienst (de heer Jules Swagemakers, tevens de grootste aandeelhouder) antwoordt op vragen uit de ondernemingsraad er niets voor te voelen f 30.000 te investeren wanneer het voortbestaan van „Strijkgaren" niet zeker is. De ondernemingsraad is over die uitlating zeer verontwaardigd. Men acht haar „sfeerbedervend". „Mijnheer Jules" \Nox6x door de directie op het matje geroepen. Hij heeft zich in het vervolg van dit soort uitlatingen te onthouden. De toiletten blijven overigens zoals ze zijn, want in de tijd dat dit speelt, oktober '73, is de situatie inderdaad onzeker. Via de groepsvergaderingen worden echter ook rineer fundamentele zaken aan de orde gesteld. In de spoelerij bij voorbeeld, wordt geëxperimenteerd met groepstarief; in de voorspinnerij wordt vergaderd over het gelijktrekken van de lonen op die afdeling, nadat is geconstateerd dat de verschillen te groot zijn en dat dit negatief werkt op de verhoudingen. Men komt er tot voorstellen die vooral gevolgen hebben voor de schrobbelaars (werknemers wier taak het is de wol te kaarden) op de afdeling. Zij zullen bereid moeten zijn de molenboeners te helpen bij hun (vee! vuiler) werk en zo nodig van machine te wisselen. Daarbij zal rekening moeten worden gehouden met de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen