VU Magazine 1978 - pagina 438

yU magazine 40

Uit de hortus door Daan Smit

Heidevegetatie Van alle soorten v/ilde plantentuinen die we zoal kunnen aanleggen is die, welke een heidevegetatie nabij komt misschien wel het makkelijkst realiseerbaar. Dat komt o.a. door het feit dat de grondsoort die daarvoor nodig is, n.l. veenhoudend of zandachtig materiaal met een pH waarde van 3-5, op vrij eenvoudige wijze aan te brengen is en het plantmateriaal eveneens op vrij grote schaal te koop is. De grootte van het te beplanten stuk grond is van essentieel belang met betrekking tot de te planten soorten. Een jeneverbes zal na 10-25 jaar in een klein tuintje nog niet misstaan, maar een berk, die er ook in thuishoort, en al gauw een hoogte van 10 m. bereikt, zal dat wel doen. Wanneer de aanwezige grondsoort is onderzocht op de zuurgraad, kan met het grondwerk worden begonnen. Kunststoffolie en drainage aanbrengen In de meeste gevallen zal het grondwaterpeil erg diep zitten, zodat daar op kunstmatige manier eerst eens wat aan gedaan moet worden. Op plaatsen waar een lage heester en/of kruidachtige vegetatie is voorzien, wordt de grond zo'n 40-50 cm diep uitgegraven. De bodem wordt daarna bedekt met een speciaal voor dit doel in de handel zijnde, vrij dik kunststof folie. Al naar gelang het oppervlak, worden meteen drainagebuizen om de 2 meter van elkaar neergelegd, die ervoor moeten zorgen het overtollige water af te voeren. Deze afvoer kan o.a. uitmonden in de sloot of op het riool. In dat laatste geval kunnen we hem het gemakkelijkst aansluiten op de regenwaterafvoer van het huis.

Geeft dat problemen, dan wordt een groot gat gegraven onder het laagste punt van de drain. Het gat moet met grof puin worden opgevuld, zodat een goede afwatering wordt verkregen. Ook deze put afdekken met plastic folie om dichtslibben van de bovenliggende grond te voorkomen. Dit geldt ook voor de drainbuizen op zich; ook zij moeten worden omgeven met grof materiaal, zoals grind, puin, grove turfmolm o.i.d.. E.e.a. kan zo worden gemaakt dat het gedurende droge perioden, vooral's zomers ook dienst kan doen om water in te laten. De van nature aanwezige capillaire werking is immers door het aanbrengen van de folie verbroken! Wanneer we de drainage zo aanbrengen dat het eveneens te gebruiken is voor bevloeiingsdoeleinden, wordt veel tijd aan watergeven bespaard. Enkele uren een slang in de toevoer en het water vindt op normale wijze via de capillaire werking van de grond z'n weg. Het spreekt voor zich dat de afvoer van het drainagestelsel zo geconstrueerd moet worden dat het door afsluiting van de uitlaat ook dienst kan doen als inlaat. Het aanbrengen van de grond Om meer dimensie aan de tuin te geven, kan gebruik worden gemaakt van enige hoogteverschillen, die echter niet te groot mogen zijn, daar anders het effect verloren gaat. Hoogteverschillen bieden tevens het voordeel voor andere plantensoorten, zich hier naar believen te installeren, In de hier ter sprake zijnde heidevegetatie past heel goed een waterpartijtje. Deze moet echter wel in verhouding

Parnassia Palustris

staan met het geheel. Ook is het van praktisch nut minstens één kant heel langzaam glooiend te laten aflopen tot vrij ver in het water, zodat we hier weer een andere begroeiing kunnen aanbrengen. Ook deze waterpartij wordt aangelegd met behulp van een dikke kunststoffolie. Om het water en z'n omgeving de juiste zuurgraad te geven, bedekken we de bodem met turfblokken, terwijl de oevers worden afgezet met zand. Maar ook zonder waterpartij is de tuin aantrekkelijk te maken. Wellie plantensoorten horen hier thuis? Heidesoorten maken niet uitsluitend deel uit van het ve-

getatietype dat we o.a. van de Drentse heidegebieden kennen. Ten eerste vinden we massaal de struikhei, Calluna vulgaris, afgewisseld met dopheid. Erica tetralix en de veel zeldzamere grauwe dophei. Erica cinerea. Door de mooie contrasterende gele bloemen valt Potentilla erecta, de tormentil meteen op. Ook de grote wilde thijm. Thymus pulegioides en de gewone wilde thijm, Thymus serpyllum wordt overal veelvuldig aangetroffen. Willen we met deze inheemse planten in onze tuin tot mooie resultaten komen, dan is niet al te kleinschaligheid gewenst. Door de planten in groepen bij elkaar te zetten, op een manier dat zowel de bloem als de bladkleur contrasteert, kunnen fraaie effecten worden bereikt. Om tot een goede harmonie te komen is het vaak niet te voorkomen planten te gebruiken welke niet specifiek tot de typische heide vegetatie behoren. Dat is dan ook de reden dat we bij de aanleg en het beplanten gebruik maken van een keur van inheems materiaal dat, ondanks het feit dat ze van nature niet bij elkaar te groeien, toch heel goed onder dezelfde omstandigheden bij elkaar kunnen leven. De jeneverbes, Juniperus communis, is een karakteristieke verschijning in het heidelandschap, evenals de ruwe- en zachte berk, resp. Betuia verrucosa en Betuia pubescens. Dat de laatste twee uitsluitend voor grotere tuinen in aanmerking komen is reeds ter sprake geweest. Andere houtachtige gewassen komen een volgende keer ter sprake, evenals de kruiden, zoals b.v. Parnassia palustris (zie foto).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen