VU Magazine 1978 - pagina 32

magadne 30

deling, vaak ontbreekt het inzicht op welk moment de toediening van medicijnen moet worden gestaakt. Zo worden gezonde mensen tot op hoge leeftijd behandeld met stoUingswerende middelen omdat ze vroeger na een operatie een thrombose-been hebben gehad. Wanneer een oudere patiënt in een ziekenhuis wordt opgenomen met longontsteking en zijn lichte vorm van suikerziekte dan tijdelijk behandeling met insuline behoeft, moet de huisarts van goeden huize zijn om na ontslag deze behandeling te durven staken. ledere arts kent voorbeelden van wonderbaarlijke genezingen na het staken van alle medicijnen. Prof. Van der Meer gaf o.a. het volgende voorbeeld van chirurgische behandeling van patiënten: „De chirurgie van de kransvaten van het hart staat momenteel volop in de belangstelling. De televisie vertoont ons beelden van tevreden patiënten, die na een geslaagde operatie hun vroegere leefwijze — soms zelf inclusief het roken van sigaretten — hebben kunnen hervatten. Interviews met patiënten, die wachten op een retour Houston, Geneve of Londen, suggereren dat hun een groot goed wordt onthouden. Er is evenwel nog steeds een heftige discussie gaande over de vraag, op welke gronden moet worden besloten een patiënt al dan niet te opereren, en wat de resultaten op langere termijn zijn. In dit verband kan het nuttig zijn nog eens een artikel uit 1960 op te zoeken. Bij vijf patiënten met ernstige angina pectoris werd een schijnoperatie aan de borstkas uitgevoerd; alle vijf waren gemiddeld vijf maanden later nog steeds zonder klachten of in belangrijke mate verbeterd.

Patiënt Wat mag de patiënt verwachten van de geneeskunde en vooral ook: wat niet? In zijn rede zei prof. Van der Meer, dat een patiënt recht heeft op informatie over zijn ziekte en op medezeggenschap bij de behandehng. Maar recht op een goede gezondheid heeft hij niet en evenmin kan hij de geneeskunde verplichten daarvoor te zorgen. ,,De geneeskunde

kan geen oplossing bieden voor belangrijke ziekmakende factoren zoals sociale misstanden, huwelijksmoeilijkheden, arbeidsconflicten, alcoholisme en andere verslavingen. Artsen hebben een unieke kans om deze problemen te signaleren, maar het merendeel zal zich intensief bezig houden met hun primaire taak: het zo goed mogelijk genezen van lichamelijke ziektes." "^ Op een vraag van VU-magazine of die opmerking ook een element bevat van ,,schoenmaker houd je bij Je leest" zette prof. Van der Meer uiteen, dat 't effect van kennis die bestaat over sociale of maatschappelijke oorzaken van ziekten meestal gering is. Hij wees daarbij op welvaartsverschijnselen als: te veel roken en te weinig bewegen. Dat zulke zaken slecht zijn voor eèn mens, weet zo langzamerhand wel iedereen, maar dui-

delijk effect heeft die kennis niet. Zelfs menige arts steekt onbekommerd op. „Een groot aantal problemen die ziekten kunnen veroorzaken, zijn binnen 't medische kader niet op te lossen. We kunnen die problemen wel signaleren, maar wanneer de samenleving ze dan verder niet oppikt, kunnen we daar niets aan doen. Dat is dan 'n kwestie van maatschappelijk kiezen. Er zal goede voorlichting nodig zijn zowel over datgene wat we wél, als wat we niét kunnen." Prof. Van der Meer knoopte aan bij het zoeven genoemde voorbeeld over het chirurgisch behandelen van de kransvaten van 't hart. „In de publiciteit daarover wordt het voorgesteld alsof chirurgisch ingrijpen zonder meer goed is voor de patiënt. Nu blijkt echter dat — een aantal uitzonderingen daargelaten — geen duidelijk verschil in overle-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen