VU Magazine 1979 - pagina 96

Wl magaune 6

Overzicht Universiteitsterrein in Potehefstroom.

Niemand kan ontkennen dat deze intentie van de ontworpen conferentie van grote betekenis is. Het is niet te ontkennen dat de assistentie aan christelijke instellingen voor hoger onderwijs zich vaak beperkt tot financiële, administratieve en personele steun, maar dat de kern van de zaak namelijk de taak en roeping van christelijk hoger onderwijs vaak niet voldoende aan de orde komt. Het is goed dat de kern van de zaak aan de orde komt in een bepaalde gemeenschap tussen deze instellingen. 2. De P.U. is tot op de huidige dag de bakermat van de zogenaamde thuislanden-politiek in Zuid-Afrika. Deze thuislanden-politiek die met harde hand wordt uitgevoerd, is een poging om het machtsmonopolie van de blanke gemeenschap te handhaven. Deze politiek betekent dat grote ethnische groeperingen van de participatie aan de totale ontwikkeling van ZuidAfrika worden uitgesloten en gemanipuleerd terwille van blanke suprematie, blanke .,raciale zuiverheid" en blanke economische zekerheid. Niet ten onrechte schreef iemand: ,,Wanneer het thuislanden-beleid vrijheid aan niet-hlanken belooft, ruikt dat naar fraude en wanneer het het geloof aanmoedigt, dat dit beleid zulk een vrijheid mogelijk maakt, dan ruikt dat naar fantasie". Wie de feiten kent over Transkei. Bophu-tatswana, Ciskei, enz. zal erkennen dat dr. Theo Kotze (mededirecteur van het Christelijk Instituut) terecht deze ,,thuislanden" noemt gebieden van ,,deprivation, destitution and desperation". Het erge is dat de P. U. voor de uitwerking van deze politiek ,.wetenschap-

pelijke" hand- en spandiensten verricht en meer dan enige instelling voor hoger onderwijs in Zuid-Afrika verantwoordelijkheid draagt voor dit beleid! Prof. dr. J. H. Coetzee van P.U. zal dat moeilijk kunnen ontkennen. 3. De P.U. heeft de ,,Koinonia-verklaring" afgewezen. Die verklaring, opgesteld o.a. door enkele figuren uit de P.U. leverde kritiek op enkele vormen van onrecht in Zuid-Afrika, maar accepteerde nog de .,homeland polic y " als frame-work. Ds. Adonis en ds. Magagane hebben daar terecht op gewezen.* Daarom is het eigenlijk onbegrijpelijk dat de Christian Reformed Church in de Verenigde Staten deze ..Koinoniaverklaring" accepteerde en zo weinig uitdrukking gaf aan de ook daar wel aanwezige kritiek op de aanvaarding van de ,.homeland policy." De P.U. heeft echter zelfs deze uiterst zwakke A^o;>!0«/a-verklaring afgewezen en hoogleraren onder druk geplaatst die het waagden daarmee instemming te betuigen. De huidige rector van P.U., prof. dr. Tj. van der Walt draagt voor die afwijzing, zoals ieder weet, de grootste verantwoordelijkheid. De P.U. drong nog aan van de Conferentie een associatie te maken en trachtte daarmee op internationaal niveau erkenning te vinden voor haar positie in Z. Afrika. Die opzet is tot nu toe mislukt. Zolang de P.U. niet coram publico afziet van haar medeplichtigheid aan de racistische grondstructuur waarbinnen ze functioneert, ishetm.i. onaanvaardbaar om P.U. als deelnemer aan zulk een conferentie te accepteren.

Het is een goede zaak om ook de studenten en hoogleraren van de P.U. te beinvloeden en aan te spreken. Maar dat moet gebeuren vanuit die zwarte christelijke gemeenschappen en instellingen die principieel de hele apartheids-ideologie en praktijk verwerpen als een schending van Gods beloften en eisen voor de samenleving. De P.U. moet naar die stemmen leren luisteren en wij moeten - in solidariteit met de zwarte collegae - aan de P.U. geen kans geven om via een soort,,associatie" alsnog een christelijke sanctie te geven aan racistische principes. De V.U. heeft aan Beyers Naudé, aan Martin Luther King, aan Helder Camara eredoctoraten gegeven vanwege hun strijd tegen racisme en economische exploitatie. De V.U. zou de bedoeling van zulke beslissingen verraden als ze aan een conferentie deelnam, waarin de P.U. sancties verwierf voor de bovengenoemde principes. Als de P.U. - rebus sic stantibus - als instelling wordt geaccepteerd door de conferentie, heeft m.i. de V.U. geen andere keus dan medewerking aan deze conferentie te weigeren. Wordt de P.U. van deelname buitengesloten zolang ze niet principieel het framework van de apartheids-ideologie verwerpt, dan is deelname m.i. wenselijk. Maar dan zou met enkele hierna volgende overwegingen rekening moeten worden gehouden.

* Zie: A.R. Staatkunde. 48e jaargang no. 3. maart 1978

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen