VU Magazine 1979 - pagina 313

IfZJ magazine 3

'

Deze zomer is een V.U.-team bestaande uit twee architecten, een econoom en een socioloog uit Karachi in Nederland teruggekeerd. Twee jaar lang hebben zij geprobeerd om samen met een speciaal daarvoor opgerichte gemeentelijk*? dienst een programma van krottenwijkverbetering in deze grootste stad van Pakistan uit te voeren. Herhaaldelijk heeft de Pakistaanse regering publiekelijk verklaard dat verbetering van de levensomstandigheden van de anderhalf miljoen krottenwijkbewoners in Karachi voor haar een hoge prioriteit heeft. De verbeteringsplannen voor een wijk van 150.000 inwoners zijn reeds enige tijd gereed, maar de uitvoering laat op zich wachten, omdat de plannen indruisen tegen de belangen van een aantal ambtenaren en locale leiders. In het volgende artikel vertellen twee uit Karachi teruggekeerde VU-medewerkers over het project en de moeilijkheden. Een verhaal uit de praktijk van het verre van probleemloze ontwikkelingswerk.

VU-team pakte de koffers

door Emiel Wegelin en Yap Kioe Sheng

Krotbewoners van Karachi moeten nog even wachten Hoe ontstond het krotprobleem van Karachi? De splitsing in 1947 van Brits-Indië in een land van overwegend Hindoes (India) en een land met een meerderheid van Islamieten (Pakistan), en de ongeregeldheden die daarmee gepaard gingen, leidden tot een volksverhuizing van ongekende omvang en misere. Islamieten vluchtten uit India naar Pakistan en Hindoes vluchtten in de tegenovergestelde richting. Binnen enkele maanden raakten naar schatting 6 miljoen mensen dakloos. Voor vele Islamieten die naar het westelijk deel van Pakistan trokken, was Karachi als grootste stad en tevens nieuwe hoofdstad van het land de meest vanzelfsprekende bestemming. Tijdens de eerste jaren na de onafhankelijkheid groeide de bevolking van Karachi van 300.000 tot ongeveer 1 miljoen inwoners en de schok van deze plotselinge toeloop van mensen is de stad eigenlijk nooit te boven gekomen.

VU-student Evert Meijer (links) toont de foto's die hij in Karachi maalite aan de teruggekeerde VU-onderzoekers Yap Kioe Sheng (midden) en Emiel Wegelin (rechts) de auteurs van dit artikel. Alle Karachi-foto's op de volgende pagina's zijn door Evert Meijer gemaakt in Baldia Township, Karachi.

Voornamelijk door de hoge natuurlijke bevolkingsgroei en de grote trek van het platteland naar de stad is de bevolking daarna in snel tempo blijven groeien. De afscheiding van Oost-Pakistan (nu Bangladesh) bracht na 1971 nog een nieuwe golf van vluchtelingen. In de 32 jaar sinds de onafhankelijkheid is Karachi dan ook uitgegroeid van een

havenstadje tot een wereldstad van ongeveer 5,5 miljoen inwoners. De gemeentelijke diensten hebben deze stormachtige groei niet kunnen bijbenen met als gevolg een groot tekort aan allerlei voorzieningen, die in Nederland heel gewoon zijn. Het openbaar vervoer is onvoldoende en dus overvol, zodat passagiers buiten aan de busdeuren hangen en op het dak van het locale treintje meerijden. De

gemeente kan de noodzakelijke aanleg en het minimale onderhoud van de wegen niet bijhouden. Huisvuil wordt zelden of nooit opgehaald. Het tekort aan electriciteit is merkbaar aan het regelmatig uitvallen van de stroomvoorziening. Er is een permanent (drink-)watertekort (Karachi ligt aan de rand van de woestijn en het regent er maar een a twee maal per jaar) en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen