VU Magazine 1979 - pagina 119

l ^ magazine 29

Centrale vraag op Merlijn-congres

Hebben emancipatiebewegingen iets aan het werk van historici? door Luuk Brug, Marten van Harten, Johan Sturm en Friso Wielenga ,,De universiteiten zijn alleen gericht op dienstverlening aan de werkgevers. Bovendien zijn de studenten de werkgevers van de toekomst. Aan studenten heb je niks in de praktijk van het vakbondswerk. Die kunnen toch alleen maar theorien maken". Leen van der Wel, scholingsmedewerker van de Industriebond-NVV kijkt tijdens de opening van het Merlijn-kongres over geschiedenis en bevrijding zijn gehoor provocerend aan. ,,Merlijn" heet de vereniging van geschiedenisstudenten aan de VU. Het gehoor schuift wat ongemakkelijk heen en weer: Dit kongres zou toch gaan over de samenwerking tussen bijvoorbeeld de vakbeweging en de universiteit (zie het februari-nummer VU-magazine). Van der Wel stelt echter ieder weer op zijn gemak. Hij heeft slechts een voorbeeld willen geven van hoe er, ook binnen de vakbeweging, wel gedacht wordt over de verhouding met de universiteit. Van der Wel zelf heeft een heel andere opvatting. Hij vindt dat samenwerking met progressieve wetenschappers juist heel belangrijk is voor de vakbond. En geen wonder dat hij dat vindt: De Industriebond-NVV maakt immers al enkele jaren gebruik van de diensten, die o.a. progressieve historici zoals prof. Ger Harmsen uit Groningen en prof Theo van Tijn uit Utrecht leveren ten behoeve van scholing en vorming binnen de bond. Niet alleen wordt er binnen de universiteiten (ook op de VU) veel historisch onderzoek gedaan, dat nuttig zou kunnen zijn voor de vakbeweging, maar ook proberen historici de resultaten van dit soort onderzoek daadwerkelijk toepasbaar te maken, door ze zelf te verspreiden binnen de arbeidersbeweging, bijvoorbeeld door lezingen, kursussen, brochures, en zelfs een kompleet voor de NVV-kaderscholing geschreven boek(I), dat intussen op de universiteiten de status van handboek voor de geschiedenis van de nederlandse arbeidersbeweging heeft gekregen. Er zijn dus best individuele wetenschappers, die de strijd van de arbeiders willen steunen, konstateert Van der Wel. ,,0m dit te bevorderen, moet de vakbeweging ook van haar kant solidair zijn met de wetenschappers, als hun positie wordt bedreigd, bijvoorbeeld door de invoering van studieduurverkorting". Een zeer juiste uitspraak, vinden wij. omdat steeds weer blijkt, dat zaken als progressief onder-

zoek, projektonderwijs. en andere dingen, zoals kongressen organiseren buiten je studieprogramma om. slechts kunnen bestaan zolang de studenten niet gedwongen zijn om in 4 jaar te doen waar ze tot voor kort 7 jaar de tijd voor hadden. Wat leert de geschiedenis? Waarom vindt de vakbeweging kennis van het verleden zo belangrijk? Waar-

om roept ze de hulp in van universitaire historici? De vakbeweging streeft naar .,bevrijding uit een onderdrukte positie" . aldus Van der Wel. Maar dit proces is natuurlijk niet pas vandaag begonnen. De wortels daarvan liggen in het verleden. Als we onze geschiedenis kennen, zo redeneert men in de vakbeweging, kan dat ons behoeden voor het inslaan van wegen, die gebleken zijn dood te lopen. Maar veel belangrijker nog is, dat we ook kunnen Ieren hoe onze voorgangers strijd voerden en resultaten bereikten. Daarom is er ook een duidelijke relatie tussen doel van de vakbond en de waarde, die men toekent aan geschiedenis, fn periodes, dat de bond een duidelijk doel voor ogen heeft en forrnuleert, neemt de zin voor geschiedenis toe. En in zo'n periode zitten we nu. aldus Van der Wel.

Jongeren en vroeger Een andere vakbondsman, die op het kongres aan het woord kwam. Ruud Vreeman, vertelde over zijn recente boek(2). dat gaat over het verleden van de jongerenorganisaties van het NVV. Het boek is geschreven vanuit de konstatering binnen het NVV-jongerencontact. dat steeds opnieuw, vanwege de snelle wisselingen van het kader, dezelfde diskussies gevoerd werden, bijvoorbeeld over de relatieve zelfstandigheid t.o.v. het NVV. over accenten in het beleid, over

Lezing Vrouwengeschiedenis, v.l.n.r. Maria Henneman, Mirjam Elias en Susanne van Norden (studentes geschiedenis) en Henk Reitsma, staflid nieuwste geschiedenis VU.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen