VU Magazine 1979 - pagina 323

Wl magaTJme 13 Op de bank een meisje en een jongen. Ze willen trouwen. Zij is vijftien, hij bijna twee keer zo oud. Dat wordt moeilijk, zo niet hopeloos. Maar het meisje is vastbesloten. De jongen kijkt somber voor zich uil. Rechtshutp-VV wil het proberen. Een brief aan de koningin. Een forinnlier moet worden ingevuld. ,, Wat is je voornaam ?'' ,,Sonja." ,.Nog meer voornamen?" ,,Nee, alleen maar Sonja. Zo arm hen ik non.'' ..Schrijf je jouw aciiternaam met oj zonder n'.''' ,,Zonder n. Ha, die studenten weten

niet eens hoe je een achternaam schrijft." Nog zes andere vragen. , ,lk voel me hier net in een smerishok zitten." Toch is ze dankbaar dat RechtshulpVU iets voor haar wil doen. Maar wat somber en gelaten verlaten de verloofden het vertrek. ,,Ik ga hier niet weg, ik blijf tot vanavond twaalf uur", zegt de jongen nog. Maar de twee studentes zuchten. Zij zijn de koningin niet. Een oud vrouwtje uit de Sneeuwbalstraat is de volgende kli'ènte. Ze is he-

vig in de war over een forse nalieffing van het GEB. Marja Strikwerda heeft al haar rekeningen vanaf 1976 mee naar de VU genomen en daar bloedig zitten rekenen. Haar konklusie: het klopt. Het vrouwtje kan het maar niet geloven. Zoekt wanhopig naar argumenten, voornamelijk dezelfde van vóór Marja 's reken werk. Maar het verhaal van Marja is waterdiclit. Het klopt écht. En de koude winter gaf nog'es een extra sneeuwbaleffekt. Met engelengeduld blijft Marja uitleggen. Toch kan het vrouwtje wel weer lachen bij het afscheid. Het volgende geval is triest. Een echtpaar waarvan de vrouw geen arbeidsongeschiktheidsuitkering kan krijgen terwijl ze telkens flauw viel. Drie dokters, waaronder twee psychiaters (sic!) konden niets vaststellen. Ze moest ontslag nemen. Werken ging niet meer. Nu blijkt dat ze wel degelijk een al jarenlang slepende ziekte heeft. Een verstopping in de slagader. Kan Rechtshulp-Vü iets doen? Ze zoeken het uit.

Buurthuis „Ut lulp"' (Pustjt-sbuurt - Surinanieplein)

Het spreekuur is om. ,, Wilma kan je alles over Eloradorp vertellen", zegt student Alexaitder. Zelf is hij kort geleden in de wijk ten noorden van Floradorp geweest, waar de mensen in keurige koopwoningen huizen. ,,Die mensen denken werkelijk dat hier in Floradorp holbewoners leven". Z'n stem klinkt fel. Wilma, een rasbuurtbewootister: ,,/k woon hier vanaf m'n vijfde jaar. Altijd aktief geweest in de buurt, met alle clubs meegedaan, kinderkampen geleid en nu draai ik zo'n beetje onofficieel in de staf van het buurthuis mee. Ik ken iedereen uit de wijk, ik ken alle problemen van de buurt." Wat zijn die problemen? ,, Veel moeilijke kinderen, veel mensen in te kleine huizen. Tachtig procent heeft een uitkering. Zo'n gegeven heeft allerlei gevolgen voor de gezinssituatie: voor de kinderen, voor de ouders onderling, echtscheidingen, seksuele problemen, noem maar op. Je hoeft mij niks meer te vertellen over onze buurt. Ik ken de wijk op m'n duitnpje." In de gang bij het afscheid. Daar komt moeke weer aan. ,, Waar woon jij?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen