VU Magazine 1981 - pagina 278

misch-politieke toestand van Argentinië als rampzaliger dan ooit tevoren, én als uitzichtloos. De bedoeling van de militairen is de ,,perfekte uitschakeling" van de aktieve middenstand, de ,,brazilisering" van Argentinië, dat wil zeggen hetterugbrengen van de sterk ontwikkelde en gedifferentieerde Argentijnse samenleving tot de twee klassen van vroeger: een alleenheersende burgerlijk-militaire elite en een verpauperde massa. Verwoesting van de Indiaan (dat is: verwoesting van Latijns-Amerikai), verwoesting van de kleine boer, verwoesting van de middenstand en uiteraard: verwoesting van de arbeidersbeweging. Ziedaar het ontwikkelingsprobleem. De conquista is het,,eerste" geweld. Hetverzettegen de overheersing is het gefrustreerde antwoord, het,,tweede" geweld. Waar is nu het plan dat slaagde? Dat is het,,derde" geweld. Het is in tegenstelling tot het eerste strak gekoördineerd en beschikt over een technisch arsenaal dat op zich reeds de vorming van elitaire regiems in de hand werl<t. Dat materiaal wil namelijk worden verkocht. Onder andere door Nederland. In de media kunnen de Latijnsamerikaanse militairen natuurlijk geen propaganda maken voor een geslaagd verwoestingsplan. Daarom heet het plan dat slaagde anders: namelijk „nationale veiligheid". Bovendien is het gevaarlijk al te zeer te beklemtonen dat het geslaagd is. Dan immers zouden de militairen weer naar huis kunnen gaan — en dat is niet de bedoeling. Daarom spreken zij niet over een ,,plan" maar overeen ,,proces": een algeheel reorganisatieproces voor de hele samenleving dat geen termijn kent maar wel doeleinden waarvan

252

niemand dan de militairen zelf bepalen wanneer die eindelijk eens bereikt zijn. In één van de allereerste artikelen die in LatijnsAmerika in de jaren zestig verschenen over de afhankelijkheid (het begin van de ,,depencia-theorie") signaleert de bekwame ekonoom Sunkel reeds dit gevaar: de militairen zien hun oligarchische positie (ruim een procent van het aantal landbezitters heeft ongeveer de helft van de totale landbouwgrond!) bedreigd door de industrialisatie met binnenlands kapitaal, want dat betekent de opkomst van een aktieve arbeiders-en middenstand. Zij verwarren dus bewust of onbewust (vijftien jaar later weten wij: uiterst bewust) ontwikkeling en subversie. Dat kunnen zij op logische wijze doen daar zij hun eigen gesloten kaste hebben geïdentificeerd met het belang van de natie! Dus brengen zij met de wapens en de martelkamers, waar de martelapparatuur beschilderd is met de Argentijnse vlag, de ekonomischestruktuurterug naar die van de negentiende eeuw, met dit verschil dat zowel op landbouw- als op industrieel gebied een volstrekt bondgenootschap wordt gesloten met buitenlandse ondernemingen. Hoogleraren die het woord ,,landhervorming" in de mond nemen, worden ontslagen. Natuurlijk is het in dit verwoestingsplan niet de bedoeling dat erwerkelijke informatie wordt gegeven. De ekonomische statistieken zijn verfraaid, worden achtergehouden of ontbreken. Zo heb ik nog niet kunnen informeren of het waar is wat een advokaat mij vertelde, namelijk dat hetloonaandeelin het Argentijns nationaal inkomen met sukses tot zo'n vijfentwintig procent is teruggebracht. Wél kan ik de juistheid van dit gegeven

vermoeden. De Buenos Aires Herald gaf onlangs kommentaar op het vonnis van een jaar en negen maanden gevangenisstraf dat een direkteur van een streekdagblad opliep voor het opnemen van een advertentie die kritiek uitte op een burgemeester. Geen kwestie van belediging, maar van,,gebrek aan eerbied". Dat is een beschuldiging waarvan zich slechts een kleine groep Argentijnen kan bedienen: die van de (ongekozen) overheidsfunktionarissen met rechtstreeks uitvoerende macht, dat wil zeggen diegenen die toch al reeds ongehoorde voorrechten genieten. Daar publieke demonstraties verboden zijn, blijft er in deze samenleving geen ander informatiemiddel over dan een perskommentaar, of, als dat uit-

De dwaze moeders

blijft, zoals gewoonlijk, juist de betaalde advertentie. Een andere krant vond weer een ander middel om de publiciteit te frustreren. Een grote groep vooraanstaande Argentijnen bood een dezer dagen een advertentie aan met een petitie om de staat van beleg op te heffen. Een aantal ondertekenaars moest eerst een door ieders buurtpolitiebureau getekende domicilieverklaring inleveren.... Informatie en publiciteit zijn gevaarlijk. Daarom wil de,,Nederlandse gemeenschap" in Buenos Aires zoals die jaarlijks samenkomt op

Koninginnedag niets weten van de Moeders van de PlazadeMayo. ,,L3iSit ze maar huilen" zo riepen op 30 april de echtgenotes van de aanwezige Nederlandse zakenmensen. Woedend was men over de aanwezigheid van Liesbeth den Uyl. Haar begeleidster Margriet Kuster voegde men toe: ,,Wees blij datje in de ambassadeurswoning bent, anders zouden we jullie lynchen." De ambassadeur had bij dit bezoek niet het minste woord van welkom gesproken. Daarvoor, zo zei hij mij, had hij ,,geen enkele instruktie" gekregen. Het schreeuwende Nederlandse receptiepubliek beschikte niettemin over geen enkele informatie rond het probleem dat de Argentijnse uitnodiging aan Liesbeth den Uyl had veroorzaakt. Niemand bleek ook maar één Moeder van de Plaza te kennen of enigszins te weten wat haar beweegt. Dat informatie voor bepaalde posities onwelkom is, bewijzen de nieuwe Duitse nazi's die uiteraard moeten beginnen met de ontkenning van de moord op zes miljoen joden en de bestempeling daarvan als een doordekommunistenin de wereld geholpen mythe. Fascisme verdraagt geen informatie. ledere diktatuur vervangt noodzakelijkerwijs de informatie door propaganda. Zij manipuleert de waarneembaarheid van de feiten —dezelfde ,, waarneembare feiten" waarop ministervan der Klaauw zijn Argentinië-nota baseerde. Daarom leven de Nederlanders in Argentinië in een andere wereld, waarin volgens planning — het plan dat slaagde — bepaalde feiten wel en bepaalde feiten niet waarneembaar zijn. Tenminste als men van de ,,waarneembare feiten" én de bijbehorende selektiemethode uitgaat. •

\/U-Magazine 10 H 981) 7 fiuli)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen