VU Magazine 1985 - pagina 258

n de groeten van Sandino...

Militaire dienst Gisteravond was ik op een druk bezocht feest in het huis van Dona Dominga. De stoelen waren uit de woonkamer gehaald en in de tuin gezet, zodat er binnen onbekommerd gedanst kon worden, terwijl je buiten in de min of meer koele avondlucht kon uitblazen van de fysieke inspanningen. Het was een vrolijk feest, een bont gezelschap van Nicaraguanen en internacionalistas, een tafel vol vruchtensalades en flessen rum. Terwijl ik uitgebreid met een lid van een Duitse bouwbrigade zat te praten, viel mij opdat Dominga wat verloren in een hoek zat. Zo kende ik haar helemaal niet; gewoonlijk voert zij het hoogste woord en probeert voortdurend Nicameisjes aan bij voorkeur blonde buitenlanderste koppelen. Kennelijk voelde zij zich nu niet op haar gemak. Ik begreep wel waarom. Verscheidene bezoek(st)ers van het feest hadden in de afgelopen dagen voor Nicaraguaanse begrippen vrij forse kritiek op haar geleverd. Wat had zij gedaan? Tegen de wil van haar familieleden in had zij haaroudste zoon van netzestien jaar zodanig onder druk gezet om het land te verlaten teneinde aan de militaire dienst te ontkomen, dat de jongen uiteindelijk had toegegeven en kort geleden naar Honduras was vertrokken. Toch zijn Dominga en haar gezin bepaald niet contrarevolutionair: zij doet trouw mee aan de vrijwillige nachte-

212

lijke vigilantie, haar man werkt bij een staatsinstelling, haar oudste kinderen zijn aktief in de Sandinistische Jeugd. Ook de inmiddels vertrokken oudste zoon was er lid van, maar zou ten slotte bezwijken voor de pressie van zijn moeder. Zij was er via allerlei onduidelijke aktiviteiten in geslaagd voldoende dollars te versieren om hem naar een famililid in Tegucigalpa te laten vertrekken. De vader was het bepaald niet met zijn vrouw eens, maar had geen echte oppositie gevoerd tegenover de immense matriarchale macht. Zo was Leo vertrokken, een huis vol spanningen en conflicten achterzich latend. Leo is bepaald niet de enige jongeman die Nicaragua verlaat. Inmiddels zijn honderden jongeren op al dan niet legale wijze de grens over gegaan. Volgens in Managua de ronde doende geruchten worden er door vele ouders fabelachtige bedragen neergeteld om hun zoon Costa Rica binnen te krijgen. Minder gefortuneerde ouders houden hun zoons verborgen. Dezejongensduiken onder bij familieleden in afgelegen dorpen of komen nauwelijks meer het huis uit. Voor Nicaragua betekent deze desertie niet alleen een verzwakking van de defensie, maar ook het verlies van — vaakgeschoold — toekomstig kader. Zo heeft de invoering van de dienstplicht in januari 1984 al verstrekkendasociale consequenties gekregen.

Ik vermoed dat de belang- ', jaarveiligzoudenterugkeren, rijkste van die consequenties ; is het leed nog niet geleden. De ervaring met gemobilide diepe zorg en angst is van seerde studenten leertdatveouders — in deze cultuur len van hen na terugkomst vooral van moeders, want de grote moeite hebben om weer vaderrol is hier slechts rudite wennen in de burgermaatmentair — om hun zoons, of schappij en aan de studie te die nu al in dienst zijn of nog gaan. Dat zou kunnen beteoproepen moeten worden. kenen dat de huidige situatie Het is ook geen kleinigheid waarin meisjes al de grote om je kind voor twee jaar naar meerderheid vormen van de de bergen te zien vertrekken, studentenpopulaite op uniwaar het immers verzeild kan raken in gevechten met bui- versiteiten en beroepsopleidingen, omdat de jongens imtensporig goed bewapende mers in dienst of weg zijn, contrarevolutionaire huurlinzich in versterkte mate doorgen. zet. Zo rijst het beeld op van Hoewel aanvankelijk onder een toekomstige maatschapprotestantse vrouwen het pij waarin vrouwen in het hospreken over zoons in dienst taboe was — de protestanten gere kader sterk vertegenwoordigd zullen zijn, mishebben immers een traditie van een nauwelijks theolo- schien zelfs wel in de meerderheid zullen zijn. Ik durf mij gisch doordacht pacifisme; in niet te wagen aan een voorvele kerken werden jongeren spelling van de sociale gevoldie in dienst gingen dan ook gen van deze ontwikkeling. uit de kerk gezet onder het Hoewel ik in andere omstanmotto van "men moet Gode meer gehoorzaam zijn den de digheden verheugd zou zijn over de toenemende invloed l<eizer" —, wordt die zorg nu van vrouwen op het maatdoor zoveel moeders gedeeld dat het beschaamde stilzwij- schappelijk reilen en zeilen, krijg ik er nu een ongelooflijk gen heeft plaats gemaakt voor een gezamenlijk bidden wrang gevoel van. Ik kan toch moeilijk Ronald Reagan vooreen behouden terugkeer van de soldaten en voor de dankbaar zijn voor zijn onbekomst van de vrede. De dage- wuste en ongetwijfeld ongelijkse realiteit heeft het ge- wilde steun aan de bevrijding wonnen van de theologische van vrouwen! traditie. Wat is dit leven toch een schiAlhoewel,... omdat het verzet zofrene puinhoop! tegen de wet op de dienstIneke Bakker plicht vooral in traditionele protestantse kringen groot Rectificatie was, heeft de overheid besloIn de column " T h e o l o g i e " uit ten voortaan predikanten, het maartnummer is helaas geestelijken en theologie-stu- tweemaal het woord "niet" denten vrijstelling te verle- weggevallen, waardoor onnen. Deze maatregel heeft duidelijkheid zou kunnen ontgeleid tot een ware stormloop staan. op bijbelscholen en theologiDe zin even boven het midden sche instituten en daarmee van de eerste kolom moet luitot de interessante sociale den: "Haar boek beoogt de consequentiedatdeoverheid schepping niette zien als een in feite de theologische schoin een ver verleden door God ling van de bevolking bevorde Schepper voltooide dert. Overigens grijpen niet daad,..." De laatste zin moet alle instellingen voor theolozijn: "Theologie kan dan ook gisch onderwijs deze unieke niet zonder meer universeel kans om fors te groeien aan. en eeuwig zijn,..." Enkele weigeren wijkplaats te zijn voor jongeren wier interesse voor theologische studie vooral is ingegeven door angst voor dienst. Dat is echter een verre van comfortabele houding; nog afgezien van het probleem hoe je uitmaakt of iemand voor theologie kiest uit roeping e n / o f interesse dan wel om uit dienst te blijven, het niet accepteren van studenten betekent datje hen vrijwel zeker naar de bergen stuurt. Ook als zij daaruit na twee

VU-Magazine14{1984)6 juni 1985

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen