VU Magazine 1988 - pagina 112

'Ik vind het volstrekt onverantwoordelijk en verwerpelijk om jeugdvoorzieningen weg te snijden en dan te roepen: Waar moeten we nou met die kinderen naar toe?' Hoogleraar 'jeugdrecht', J.E. Doek over kinderrechters, de jeugd van vandaag, en de zorgzame samenleving.

J.E. Doek >

OH

O Ö -I—>

^ ^ Door allerlei inci^^ denten krijgt het X jeugdrecht op het moment extra aandacht. Maar in feite staat de jeugd eigenlijk altijd wel in de belangstelling. De kinderbescherming en alle activiteiten daaromheen worden dan ook bij voortduring kritisch gevolgd. Door incidenten als in Oude Pekela en de zaak tegen de Arnhemse kinderrechter, dreigen de grote lijnen echter uit het zicht te raken.

Het is duidelijk dat Nederland er voor de jeugd bepaald niet aangenamer op wordt. Dat heeft onmiskenbaar te maken met bezuinigingen. Allerlei 'verworvenheden' uit de jaren zeventig worden drastisch teruggeschroefd: het minimum-jeugdloon, bijstandsuitkeringen voor zestien- en zeventienjarigen enz. Daarnaast is er.

in deze kabinetsperiode, een forse aanslag gepleegd op het buurt- en clubhuiswerk. Met dat laatste wordt de mogelijkheid afgesneden, om al in een vroeg stadium problemen van jongeren te signaleren en daaraan in de informele sfeer iets te doen. Dan kun je wel roepen: 'Daar komt de zorgzame samenleving voor in de plaats!', maar daar bak ik geen brood van. Een terugtredende overheid? Vind ik prima! Er zijn terreinen genoeg waarop dat kan. Maar het snijden in specifieke jeugdvoorzieningen betekent vragen om moeilijkheden. Zeker wanneer je in aanmerking neemt dat binnen de groep van jongeren, degenen met de minste kan-

sen, die eigenlijk extra hulp nodig hebben, nog het meest te lijden hebben van dit soort maatregelen. Als je dan ziet dat de overheid eigenlijk uitsluitend omfinanciëleredenen het mes zet in de jeugdvoorzieningen, dan vind ik dat een treurige zaak. Er is al driftig bezuinigd! Raden voor de kinderbescherming klagen steeds openlijker over het feit dat ze niet langer bij machte zijn taken uit te voeren die de wet hen opdraagt. Het aantal inrichtingsbedden voor kinderen is verminderd. Een goede zaak, dat kun je volhouden: kinderen horen niet in inrichtingen. Dat vind ik ook. Maar dan moetje als overheid wel zorgen voor alternatieven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen