VU Magazine 1989 - pagina 95

tot in de wortels van het systeem. Om een post te krijgen waar veel commissiegeld te vangen valt - bijvoorbeeld bij de pohtie in de marktwijk Divisoria in centraal Manilla moet men, bij wijze van voorschot, fors steekpenningen toespelen aan degene die een hand in de benoemingen heeft. Daarvoor moet men zich niet zelden diep in de schulden steken. En men móet dus wel tong heffen, al was maar om van die investeringsschuld af te komen. Zo raakt men verstrikt in het Zongweb. En zo houdt het systeem zichzelf in stand. De bezem halen door dit systeem van corruptie, is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Aan wie kun je die

klus nog toevertrouwen? Aquino's Commission on Good Government, die de Marcosboedel moest uitkammen, blijkt zichzelf daarbij verrijkt te hebben. Moet je alle ambtenaren maar ontslaan en met een schone lei beginnen? Met alle corruptie gooi je dan ook meteen het hele uitvoerende apparaat weg, niet eenvoudig voor een regering. De voorspelbare uitkomst is dan ook dat het aanmodderen blijft, life goes on, tot voordeel van iedereen met boter op het hoofd.

N

a de ondergang van de Dona Paz bestempelde Aquino de ramp tot nationale tragedie. Ze riep een speciale

onderzoekscommissie - een Interagency Task Force (ITF) - in het leven, die zich zou moeten buigen over omstandigheden en toedracht, en die eventuele schuldigen zou moeten aanwijzen. Zware straffen werden in het vooruitzicht gesteld. Maar zulke commissies worden door de gemiddelde Filippijn beschouwd als een omweg naar de doofpot; zie de resultaten van eerdere commissies, zoals ingesteld na de moord op vakbondsleider Rolando Olalia, het Me«(/fo/a-bloedbad, of, om dichter bij Aquino te blijven, de moord op Ninoy Aquino. Ook die hebben nooit iets opgeleverd. De internationale commotie werd, met gespierd taalgebruik, bij de oprichting van de ITF gesust. De commissie zelf bleek al snel een papieren tijger. De buitenwereld merkte in Schepen van de ieder geval niets van enige onder- Sulpicio-vloot: dreigementen. zoeksactiviteit. Noch van regerings- Foto Frans Welman wege, noch door de ITF is ooit een beroep gedaan op internationale hulp, zoals bij een ramp van een dergelijke omvang in een armlastig land gebruikelijk is. Er zijn wel hulpakties geweest, maar op basis van particulier initiatief, zoals vanuit Nederland ten behoeve van de nabestaanden in Samar. Evenmin heeft de commissie zich het lot aangetrokken van de duizenden slachtoffers en hun nabestaanden. De schadeclaims van nabestaanden zijn in behandehng, meldt

'Alles moeten we zelf regelen, alsof wij de schuldigen zijn.'

VICTIMS ICIÖ LINES

VU-MAGAZINE—MAART 1989

M*

men desgevraagd. Vergelijkt men deze opsteüing met de zorg en aandacht voor de slachtoffers en hun familie, van de ondergang van de Herald of Free Enterprise dan valt het verschil wel op. Dat de Filippijnse getroffenen niet alle benodigde aandacht en opvang krijgen, wordt verdedigd onder verwijzing naar de belabberde economische situatie van het land. Dat de reder weinig scheutig is met het toekennen van schadeclaims vindt een verklaring in het ontbreken van (overigens Demonstratie van volstrekt onvolledige) passagierslijs- nabestaanden, ten die, aldus reder Sulpicio met de georganiseerd in Dona Paz onder op de zeebodem Buiig Buiig Kita: 'Het lijlit wel of wij zouden Hggen; een omstandigheid de schuldigen zijn.' die op haar beurt de ontoeschiete- Foto Frans Webnan

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen