VU Magazine 1992 - pagina 229

Renée Braams

Elektronische post is een communicatiemiddel met verrassende kwaliteiten. "Grote jongens op mijn vakgebied, die bel ik niet zomaar even op. Maar de drempel om via electronic mail met ze van gedachte te wisselen, is véél lager."

bij van Johannes van Veen. Waarom sturen ze elkaar berichten via de pc terwijl hun kamers tegenover elkaar op dezelfde gang zijn. Waarom lopen ze niet naar elkaar toe als ze elkaar iets te vertellen hebben of leggen ze een briefje op eikaars bureau? Wat is het aantrekkelijke van deze manier van communiceren? Van Veen vertelt dat hij nieuwe pubhkaties over hun vakgebied vaak even doorstuurt naar Marjolein. Korte mededehngen aan haar doet hij gewoon mondehng, of op een papiertje, want zijn collega kijkt niet vaak genoeg in de postbus op haar pc, vindt hij. Johannes van Veen, zoveel is duidelijk, is een fan van electronic mail. "Voor wetenschappers is het een ontzettend belangrijk communicatiemiddel. Ik kan binnen een paar minuten een artikel over mijn vakgebied uit Tasmanië op mijn scherm hebben!" Ik vraag hoe hij dan komt te weten dat in Tasmanië iemand een belangrijk artikel heeft geschreven. Johannes logt weer in op het mainfraim van Sara. "Kijk, nu typ ik netnews. Netnews is een buUetinboardsysteem, een soort prikbord." O p

ELECTRONIC MAIL VOER VOO E IDIOTEN ^

vu MAGA2INE JUNI 1 9 9 2

^

Wat is het precies, electronic maiï?" vraag ik. " W e zuUen het je even laten zien", zegt Johannes van Veen. Hij doet bij de vakgroep arbeids- en organisatiepsychologie van de Vrije Universiteit onderzoek naar het gebruik van elektronische post. "Kijk, eerst log ik in bij Sara, dat is het rekencentrum van de twee Amsterdamse universiteiten. Dan ga ik naar mail en nu tik ik mijn boodschap in." 'Dag Marjolein, dit is een testboodschap', typt hij. " N u druk ik op send en dan gaan we naar Marjoleins kamer om te zien of de boodschap aangekomen

is. "Van Veens coUega moet haar pc nog aanzetten. "Wat doet de computer met een boodschap als de pc uit is?" vraag ik. "Sara stopt de boodschap in een postbus. N u ik mijn pc aanzet krijg ik bericht dat er post is", legt Marjolein uit. " N u druk ik op read. Daarna laat ik de computer altijd een bevestiging van ontvangst sturen, want er gaat nogal eens iets mis." "Dat doe ik nooit!", zegt Johannes van Veen. Marjolein beweert dat er mailsystemen zijn die uit zichzelf de zender van het bericht meedelen dat hun boodschap gelezen is.

Ze gooit het testbericht weg door op de knop PF4 te drukken. "Bij een bekende oHemaatschappij waar ik onderzoek doe, is 'PF-vieren' een begrip geworden voor weggooien", verklapt Van Veen. "Als er iemand ontslagen moet worden zeggen ze bij die oliemaatschappij 'die vent zou snel gePF-vierd moeten worden'."

Prikbord Op Marjoleins scherm zie ik een lijstje van post die ze eerder heeft ontvangen. Er zitten veel berichten

het scherm verschijnt een lijst met onderwerpen; er zijn er 1600, waarover netnews een prikbord heeft. Abortion, activism, alien visitors en nog zestienhonderd andere trefwoorden. Johannes typt het woord groupware. "Groupware is software waarmee het werk van groepen ondersteund kan worden." W e kijken wat het prikbord te bieden heeft. Er is een vermaning van de oprichter van Groupware. Hij waarschuwt dat het prikbord door 38.000 mensen wordt gelezen, dus datje er geen onzin op mag publiceren. Heeft Van Veen wel eens belangrijke informatie ge-

kregen via Groupware? "Ja zeker." Iemand berichtte onlangs dat hij een bibÜografie had samengesteld over het onderzoeksterrein van Van Veen. Via de computer heeft Van Veen die bibUografie opgevraagd. Waarom is deze manier van communiceren met vakgenoten handiger dan het contact via vaktijdschriften en op congressen? Van Veen geeft een verrassend antwoord: "Grote jongens op mijn vakgebied, die schiet ik niet zomaar even aan op een congres. Ik durf ze ook niet zomaar op te bellen. Maar de drempel om via elektronische post met ze van gedachte te wisselen is veel lager." Zelf heeft Van Veen nog nooit op Netnews een bericht geplaatst over een artikel dat hij had geschreven. Hij lacht bescheiden: "Ik heb nog niets in het Engels geschreven waarop ik dusdanig trots was dat ik het via Netnews onder de aandacht van vakgenoten wilde brengen." "Nee, dat was niet omdat ik onzeker was over mijn Engels, maar omdat ik het werk zelf niet bijzonder genoeg vond. Taalfouten zijn so wie so niet belangrijk als je met de pc berichten verstuurt. Typefouten, spelfouten, taalfouten, daar let niemand op. Al is er wel eens iemand die waarschuwt datje ervoor moet zorgen dat de lezer je nog kan volgen." Tacf Voor zijn promotie-onderzoek gaat Van Veen op bezoek bij een tiental bedrijven om te bestuderen hoe men daar werkt met electronic mail. Ik wil graag met hem mee naar de bekende oHemaatschappij, maar Van Veen vindt dat geen goed idee. Ik begrijp dat het voor dat bedrijf al een uitzonderHjk ruim gebaar is dat ze een onderzoeker in hun organisatie toelaten. "Als ik ook nog een journalist meeneem zuUen ze me voor gek verklaren", legt Van Veen uit. Hij wil wel met me naar de Rabobank, waar hij een paar jaar geleden onderzoek heeft gedaan. Bij de Rabobank doen ze niet zo moeilijk. "Kijk voor zo'n gesprek als wij nu hebben is electronic mail niet geschikt", zegt Van Veen. "Gecompliceerde gesprekken, waarbij tact en persoonlijke intuïtie van belang zijn, daar heeft de computer nog geen kaas van gegeten." Voor het bezoek aan de Rabobank vu MAGAZINE JUNI 1 9 9 2

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen