VU Magazine 1993 - pagina 262

DEUITSPRAAK .edsirngèrïn steeds ^f'^\,

. , ^Ssie zaï i-^pen- ^^-^^ ;nde

?'"'•". " ^ T ï ^ ' ^ d S f E - a a V o n , « . ' ! " - ^ r " « U e f ^ o i ^

T e en >. een -'-'^"^^JZ^lflZnA

in her kielzog van Lub-

' " " c A ^ a n ÈnTchede IJzerman e™"J=-^„<i a„„r horden heen-

40

De misdaad met meer middelen bestrijden. De bijstandsfraude stevig aanpakken. Illegale vreemdelingen zonder pardon de grens overzetten. De gevangenis mag geen hotel zijn. Junkies verplicht laten afkicken. Harde taal. Als er één belangrijke trend valt waar te nemen in het taalgebruik van politici, is het de snel groeiende populariteit van de harde taal. O p schrille toon wisselen de dreigementen elkaar af. De politicus waarschuwt de samenleving voor de laatste maal. Vanwaar eigenlijk dat overdreven vertoon van spierballen? Vermoedelijk heeft de meest banale verklaring - die van het eigenbelang en de publiciteitsbelustheid - een kern van waarheid. Gematigde, complexe standpunten hebben weinig nieuwswaarde. Hardheid scoort in de m e dia evenzeer als de man die een hond bijt. En scoren in de media is voor de moderne pohticus van levensbelang. Anders wordt de eigen partij bij de volgende verkiezingen gedecimeerd. Anders keert de politicus zelf niet terug in het parlement. De grote poHtieke partijen twijfelen bovendien aan zichzelf Deugen de ideologie en de principes nog wel? Die twijfel kan alleen gemaskeerd door daadkracht ten toon te spreiden. De enige van de grote partijen die relatief onaangetast is door het virus van de harde taal, is D'66. Daar bestaat geen twijfel aan de ideologie en de principes. Die hebben ze immers nooit gehad. En ze doen

v u MAGAZINE J U N i 199 3

rn't^rdTe^5£^^=pï?^-'^ Door D. Prinsen het goed in de peilingen. Dus waarom hard gaan schreeuwen als je ook slapend rijk kunt worden? Er zijn mensen en groepen voor wie het strategisch gezien voordelig is harde taal uit te slaan. Voor vrouwen bijvoorbeeld; voor iemand als het CDA-kamerlid Soutendijk met haar uitspraken over het te humane detentieklimaat in Nederlandse gevangenissen. Hebben vrouwen niet de neiging toegeeflijk te zijn? Dat vooroordeel kan alleen bestreden worden door op gezette tijden stoere taal uit te slaan. Dan wordt de vrouwelijke politicus serieus genomen, dan heeft ze laten zien over de juiste dosis mannelijkheid te beschikken. Voor linkse partijen is het niet anders. De PvdA beijvert zich om op het gebied van de hardheid de beste leerling van de klas te zijn, en incasseert vervolgens de complimentjes van bovenmeester Brinkman; goed

zo jongen, beter laat dan nooit. Het is een kwestie van geloofwaardigheid. Net zoals democratische presidenten in Amerika altijd onder de verdenking lagen soft on communism te zijn. En dus het tegendeel wilden bewijzen. De harde taal dient vooral psychologische en pubHcitaire behoeften. Heel veel maatschappelijke gevolgen heeft die retoriek niet. Veel plannetjes voor meer repressie bhjven plannetjes. Wat vandaag nieuwswaarde heeft, vult morgen de kattebak. En nog belangrijker: krachtige woorden suggereren dat politici machtige mensen zijn. Maar de werkelijkheid is anders. De omvang van de misdaad onttrekt zich grotendeels aan politieke maatregelen, de gevangenen zullen altijd proberen te ontsnappen, de migranten zullen de grenzen willen overschrijden. De mogelijkheden om die ontwikkelingen te sturen zijn beperkt. De harde taal is doorgaans holle retoriek. Niet iets om bijzonder bang voor te worden. Je krijgt er alleen een beetje buikpijn van.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen