GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1993 - pagina 82

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1993 - pagina 82

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Mocht hij ooit nog eens een cursus 'omgaan met rugklachten' opzetten, dan zouden de oefeningen daarin een ondergeschikte rol krijgen. Faas zou dan meer nadruk wiUen leggen op gedragsverandering. Faas verwijst naar het uit de psychologie afkomstige begrip Behaviour Medicine, dat een bepaalde manier van omgaan met pijn en stress behelst. Hulpverleners moeten in dat model patiënten stimuleren om terug te komen in hun dagelijks ritme. "Veel mensen denken bij pijn dat ze niets moeten doen. Hulpverleners laten de zaak ook vaak open. Maar dat leidt tot het voortduren van de klachten. Een zekere activiteit is beter. Praat met patiënten niet zozeer over de pijn, maar bekijk wat de hinder is die ze ervaren in het dagelijks leven. Stem daar je instructies op af, dat levert winst op. Mensen leren zichzelf weer te redden en gaan weer aan het werk. Het is denkbaar dat de manier waarop hulpverleners patiënten benaderen, een gigantische en nog steeds toenemende medische consumptie in de hand heeft gewerkt. O o k het automatisme waarmee de patiënt voor iets dat vanzelf overgaat, een behandeling vraagt, zou moeten verdwijnen. Doorgaan met het behandelen van deze rugklachten sterkt de patiënt in het gevoel dat hij het niet zelf kan oplossen. Dat vind ik het meest fundamentele dat moet veranderen."

36 v u MAGAZINE FEBRUARI 1993

Huisartsen moeten hun patiënten voorHchten en stimuleren om zo met hun rugpijn om te gaan dat ze gewoon door kunnen werken, vindt Faas. Maar artsen blijken daar niet goed in. Ondanks een speciale training gaven de artsen meestal alleen maar informatie over de diagnose en spraken ze niet over onderwerpen als zelfzorg en preventie. "De huisarts moet in staat zijn zelf de patiënt te adviseren over hoe de rug het minst belast wordt bij bijvoorbeeld de was ophangen of bij het langdurig achter een tekstverwerker zitten. Een belangrijke reden voor mijn onderzoek was dat ik afwilde van gefrustreerde huisartsen die niet weten wat ze aan moeten met rugpijn, terwijl ze daar nauwehjks iets aan hoeven te doen. Vergelijk het met een verkoudheid. Als je daarmee naar de dokter gaat, zal hij je in het begin alleen geruststellen en zeggen dat het vanzelf overgaat. Maar heeft de patiënt na een maand nog last, dan ga

je als huisarts verder onderzoeken. Voor pijn in de onderrug geldt hetzelfde. Het grootste gedeelte duurt maar kort en gaat vanzelf over. De dokter kan dat met enig gezag tegen de patiënt zeggen, want we hebben het onderzocht."

Wachttijden De conclusies van zijn onderzoek zullen volgens Faas geen ingrijpende gevolgen voor de fysiotherapie hebben. Er treedt hoogstens een lichte verschuiving op in het werk, hoopt Faas. "Ze krijgen dan hopelijk meer patiënten die hun hulp wèl hard n o dig hebben. Fysiotherapeuten zijn aan vaste budgetten gebonden, daardoor kunnen ze maar een bepaald aantal mensen behandelen en dat heeft tegenwoordig wachttijden tot gevolg. Ik maak in mijn praktijk mee dat patiënten met een nieu'we heup, die twee keer per dag loopoefeningen moeten krijgen, niet opti-

maal behandeld kunnen worden omdat de fysiotherapeut geen tijd heeft. Daarom zouden fysiotherapeuten onderscheid moeten gaan maken tussen belangrijke en minder belangrijke zorg." De vraag naar de effectiviteit van oefentherapie bij dit soort rugklachten is eigerdijk achterhaald. Dat is het oordeel van drs. G.J.M.G. van der Heijden over het proefschrift van Faas. Hij is fysiotherapeut en bewegingswetenschapper en doet onderzoek aan de Rijksuniversiteit Limburg. Hij is mede-auteur van het in 1991 verschenen rapport 'Effectiviteit van Fysiotherapie'. "Toen Faas zes jaar geleden aan zijn onderzoek begon, was de vraag wel relevant. Halverwege de jaren tachtig vond er een omslag binnen de fysiotherapie plaats. Uit kostenoverwegingen werd de behandeling met apparatuur aan banden gelegd en ontstond er een verschuiving naar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1993 - pagina 82

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1993

VU-Magazine | 484 Pagina's