VU Magazine 1995 - pagina 247

Het schaalmodel van de Grensmaas in aanbouw. Contouren in het zand geven aan hoe de gesimuleerde Nederlands-Belgische grensrivier gaat stromen.

golven tegen de nagebouwde dijk aanbeuken om te onderzoeken hoe die zich onder dat geweld houdt. Wie medewerkers van het WL confronteert met termen als 'Madurodam' of 'dagje aan het strand' krijgt een lichtelijk beledigde reactie. Het WL afficheert zich liever als een moderne onderzoeksinstelling, die in technisch opzicht geheel bij de tijd is. Bij doorvragen vervaagt de gêne echter. De onderzoekers laten doorschemeren dat spelen met water de basis vormt voor hun onderzoek en dat ze daar plezier in hebben. Maar de schaalmodellen worden steeds vaker vervangen door driedimensionale computermodellen. De vraag rijst of het werkplezier niet verdwijnt, nu de computer het werk met schop en kraan overneemt. "Nee", antwoordt Fied Koch, die hoofd is van de sectie hydrologie en hydraulica en leiding geeft aan het werk van het WL in Bangladesh. "De computer is bruikbaar bij het water dat je goed in je vingers hebt, zoals de Nederlandse rivieren. Maar de Grens-

maas heeft bijvoorbeeld een grindbodem. Hoe dat materiaal reageert weten we onvoldoende en dus maken we eerst een fysisch schaalmodel. Met behulp van de gegevens daarvan en van waarnemingen ter plaatse, maken we wiskundige modellen. Daarmee kan de computer, als hulpmiddel om een probleem te interpreteren, aan het werk." In Bangladesh is de computer nog minder inzetbaar. "De Jamuna", zegt weg- en waterbouwkundig ingenieur Koch, "is wel even wat anders dan de Rijn. Het is een rivier die aan de mond een breedte heeft van elf tot vijftien kilometer, de stroomsnelheid overtreft die van de Rijn vier keer. Daar moet je met een bootje middenin hebben gezeten; dan weet je pas waarover je praat. En je moet 's nachts aan de oever hebben gezeten om te horen hoe er regelmatig geweldige zandpakketten in het water verdwijnen. Dan begrijp je waarom de boeren die langs de Jamuna wonen radeloos en desperaat worden. Ze zien hun broodwinning in de rivier verdwijnen. De erosie door de rivier TENSCHAP, CULTUUR

e) SAMENLEVING

- JUNI

maakt ze landloos." Koch toont foto's van de oeververdediging die de bewoners Jamuna-oevers hebben opgeworpen; de ene keer met meer succes dan de andere. Soms, zoals bij de oude treinwagons die in de rivier zijn gedumpt, werken de goede bedoelingen zelfs averechts. "Wat Bangladesh mist", zegt Koch, "is kennis van het sedimenttransport door een rivier. Op basis van onze Deltal<;ennis en het onderzoek van onze grote rivieren, hebben wij daarin een wereldwijde ervaring opgebouwd. Intussen leren we in Bangladesh ook steeds weer wat erbij." En dan neemt Koch's verhaal een onverwachte wending. Hij praat niet verder over technische hoogstandjes en Nederlands innovatief vermogen, maar begint over organisatie, middelen en educatie. Over mensen dus, die naar zijn mening de belangrijkste schakel vormen in de bescherming tegen de kuren van de Jamuna. Mensen die moeten worden overtuigd van het nut van de plannen van het WL, die moeten 199S

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen