VU Magazine 1996 - pagina 92

UITGEZONDEN

Aan: European Space Research and Technology Centre (ESTEC), Noordwijk, Nederland Beste collega's, de Mir aan de buitenkant inspecteren, tijdens een ruimtewandeling. Tja, het station is al tien jaar oud en vertoont nu en dan wel wat gebreken. Dat is ook wel te merken aan het lawaai hier aan boord. Door al die zoemende, gierende en blazende apparatuur is het geluidsniveau hierbinnen te vergelijken met dat in een warenhuis tijdens koopavond. Gelukkig kunnen we 's nachts sommige apparaten wel afzetten. We hebben onze slaapplaatsen zodanig gekozen dat we het lawaai zoveel mogelijk ontlopen. Een walkman met klassieke muziek wil soms ook wel helpen. Muziek maken doe ik zelf trouwens ook: ik heb een gitaar meegenomen, evenals Sergei. Natuurlijk mis ik mijn vrouw en onze twee kleine kinderen. Ze hebben een appartement in 'Sterrenstad', het complex buiten Moskou waar de kosmonauten wonen en trainen. Het doet me goed dat ze zich daar snel hebben aangepast. Ze worden prima opgevangen door de families van de andere ruimtevaarders. Ik heb het gevoel dat ze dichter bij me zijn dan wanneer ze 'thuis' in Duitsland zouden wonen. En hoewel ik zeker nog een keer de ruimte in zou willen (naar Mars!), zal ik dolblij zijn als ik ze strains met beide benen op de grond kan begroeten!

Als jullie dit lezen, ben ik waarschijnlijk alweer terug op aarde. Zoals het er nu naar uitziet, landen we op 29 februari in Kazachstan. Ik heb er dan een ruimtevlucht van een half jaar opzitten. Zes maanden in de 'Mir', het Russische ruimtestation, samen met Joeri Gidzenko en Sergei Avdejev. En eerlijk gezegd ben ik er best een beetje trots op dat ik dan de Duitser (nee, zelfs de Europeaan) ben die het langst in de ruimte is geweest. Het bevalt me hier werkelijk uitstekend. Er is volop werk te doen. In het begin zag het er naar uit dat ik niet alle Europese experimenten kon uitvoeren, omdat er het een en ander kapot was gegaan. Maar eind vorig jaar hoorde ik dat de missie met enkele maanden zou worden verlengd, en dat maalcte het mogelijk reparaties uit te voeren. Nu komen we met een rijke oogst terug! Tientallen Europese wetenschappers hebben experimenten geleverd voor deze 'Euromir'-missie, zoals de vlucht officieel heet. We doen proeven op medisch (hoe reageert ons lichaam op de gewichtloosheid?), biologisch (we hebben onder meer hagedissen aan boord) en materiaalkundig gebied. Onderling werken we goed samen. De meeste experimenten doe ik samen met Sergei. Joeri doet zijn gezag als commandant af en toe wel gelden; het is zijn eerste ruimtemissie, maar hij houdt de touwtjes stral<: in handen. Dat moet soms ook wel, want het wonen en werken in een ruimtestation vergt veel van ons. Pas nog hebben we een lekkage in het koelsysteem gerepareerd. Daar hadden we met ons drieën de handen vol aan. Provisorisch hebben we de leiding met isolatieband en een soort pasta dichtgemaalct. Deze week gaan Joeri en ik WETENSCHAP,

CULTUUR

Groeten van THOMAS

REITER

Deze laatste aflevering van de serie 'Uitgezonden' is gebaseerd op recent radioverkeer tussen het Russische ruimtestation Mir en de vluchtleiding bij Moskou. Met dank aan C.M. van den Berg. es) SAMENLEVING

22

~ MAART

1996

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen