Het beroep op het volksgewetern - pagina 16

,,

n maar

begroet,

typen

—

ook

andere

onverschilligheid afwendt

zich óf in

aan den nationalen

vruchten

En evenzoo

,

stam

liefst

afschudde en vemat.

zullen er feiten uit dat verleden tot ons spreken

die het volksgeweten

onherroepelijk

—

verbloemen en bedekken zou, reelen

zich voor

lieren

trots

veroordeelt,

verheft, die het

voldoening

of

en straks weer andere

met

zelfvoldoening

Welnu

door

,

tafe-

nastaart,

het volksgeweten

een andere, niet minder juiste

lijn,

in

die

dat besef van zelf-

van trots of schaamte

zelfverwijt,

ons verleden

die het liefst

oog ontrollen, waarop ons volk zich

ons

het gekend wenscht en vereeuwigd.

op

karakters, van wie het

óf die het als verkankerde

bij

het zien

gewekt, het biedt u

die het nationaal karakter

kan begrenzen.

Verwant daarmee

nale leuzen, hart.

en

Spreek

wat

is,

binnen

onze

klank

die

diezelfde

,

u ten derde aangaf

ik

tooverklanken

die 'als

verstaan,

lijks

loon in

laat

in Frankrijk

't

ons koud en

,

in

wo nderen werkt

en het

Zoo heeft elk

onversc hillig.

die een

hart des volks doen trillen, zijn eigen volkslied waarin

het den stroom heeft uitgegoten van zijn nationaal gevoel.

weten

ge

wilt

bestaan

,

om

ting

,

er

.of

ook voor ons volk zulke

beluister dan slechts strijd

ze die

namen

over,

en

,

En

tijd

men

om

maatstaf

vergete de

te

zult

in

de

geschiedenis

de lippen plooit,

spanning

houdt,

der

levens

beslist.

volksbezoekingen niet. Daar ook in tijd om te weenen

volkeren

maar

wordt

het proza des

ge u geboden zien, die

en een

lachen

om

ze van volks-

ontleed ze dan die leuzen, vertolk

voor den aard van het nationaal karakter

een

En

leuzen

de tooverwoorden, die elke rich-

breng die volkszangen

een nieuwen

Eindelijk,

heilige

op de lippen neemt, zoo dikwijls

geestdrift heil verwacht.

is

't

wordt door ons volk nauw-

namen, eigen klanken, eigen leuzen,

eigen

volk zijn

de natio-

van de beginselen van '89

erven

Fransche hart zichzelf d oet vergeten

:

wekken

geestdrift

als

,

en niet meest

als

de lach zich

de ernst des levens het hart

in

het krachtigst de stem des gewetens

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen