Tractaat van de reformatie der kerken - pagina 188

ONDERSCHEIDING TUSSCHEN DE WARE EN VALSCHE KERK.

1/4

tijdelijk

zonder dat de kerk vervalt,

kan wegvallen,

kerk onder Israël

dit

herhaaldelijk toonde.

En nog

de

gelijk

verder gaat dit

met de tucht, die onmisbaar is om de kerk in goede orde te houmaar wier wegvallen nog niet aanstonds het wezen der kerk opheft. Maar voorts laten deze kenteekenen ook zekere speelruimte toe^ den,

zuiverder en min zuiver zich Icunnen vertoonen, en naar gelang ze meer of minder naar de Schrift naderen, de kerk, hoewel ze kerk blijft, zuiverder of onzuiverder maken. Niet dat men dit zoover zoodat ze

mag

gronddwalingen zouden te dulden zijn, maar wel dus een kerk, die in de grondstukken der leer dwaalt, niet staan kan blijven, zoo houdt ze daarom nog niet op kerk te zijn, al is het dat ze in enkele opzichten dwaalt. Een kerk kan zelfs onzuiver en ten deele bedorven zijn, zonder dat ze ophoudt kerk te zijn. Eindelijk zij opgemerkt, dat een kerk niet mag beoordeeld naar de bijzondere gevoelens van haar voorgangers, maar uit de publieke belijdenis die door de kerk als zoodanig aanvaard en behouden is." i) Calvijn dacht evenzoo. Zijn uitlatingen zijn soms zelfs nog krasser. Een kerke Gods erkent hij overal waar nog prediking is en de Sacramenten bediend worden. „Waar ook de prediking des Woords nog met eerbied wordt aangehoord en de sacramenten niet verwaarloosd worden, daar is op dat oogenblik ongetwijfeld de gestalte der kerk nog aanwezig" 2). En zeer ernstig waarschuwt Calvijn dan ook, dat men van een kerk, waar deze teekenen nog eenigszins gevonden worden, toch vooral zich niet zal afscheiden: „Scheiden van de kerk is afval van God en Christus, en er kan geen grooter gruwel worden uitgedacht, dan door ontrouw het huwelijk te scheiden, dat de eerstgeboren Zoon van God met ons heeft willen aangaan \" 3) „Wie zou, zegt hij in het volgende hoofdstuk, wie zou den naam van kerk durven betwisten aan een vergadering, aan wie God de prediking des woords en de Bediening der Sacramenten nog gunt Zelfs in den afval van Israël waren nog zekere graden" 4). En dan trekken,

dat

lichtere vlekken. Gelijk

.

.

.

.

wijst hij er op,

verdwenen was,

hoe en

in Israël

alle

soms

schier alle prediking des

.

.

Woords

sacrament ontheiligd werd, zonder dat

zelfs

de afgoderij die insloop, het wezen der kerk nog ophief 5). Wel weken de profeten en hun getrouwen soms tijdelijk uit, maar het wezen der 1)

kerk

bleef

TURRETIN,

Inst.

ook onder deze stormen van ongerechtigheid voo^tTheol. E

3)

Calvin. Ibidem.

4)

Ibidem. L. IV, C.

2)

Inst. relig. Chr.

2,

$

1

e n c

C. IV.

7,

8.

i

h 55

t

h. 10.

T. III,

p. 5)

98. Ib.

j

8,

9.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen