Uit de diepte - pagina 183

;

177 Igke, naar uitwendige voordeden. Het hoogste goed, God, is hem goed bezien niet van waarde als het aardsche goed maar wordt verkregen; als de aardsche schatten slechts vermenigvuldigen, bekommert de mensch van nature zich niet om den eenigen waren schat. De zondaar vraagt: » Hoeveel geeft het? Hoeveel genoegen levert het op? Waaraan zijn de meeste uitwendige voordeden verbonden?" Het zondig volk zegt dan ook in onzen tekst: »Het is tevergeefs God te dienen ," d. i. het brengt geene uitwendige voordeelen aan. Het zondig volk vraagt: 5>Wat nuttigheid, d. i. wat voordeel biedt het, dat wij des Heeren wacht, zijn dienst, zijne geboden waarnemen, dat wij Hem vreezen en gehoorzamen? Wat nuttigheid, wat aardsch voordeel en geluk brengt het aan, dat wy in het zwart gaan voor het aangezicht van den Heere der heirscharen ?" Het in het zwart gaan, deels met ongewasschen lichaam en gewaad, deels in een zwart treurkleed gehuld is in de Heilige Schrift het teeken der rouw, hier teeken van het vasten en treuren over de zonde! Zoo lezen we in Ps 38 7. »Ik ben uitermate zeer nedergebogen ik ga den ganschen dag in het zwart" ; want naar vs. 5 gingen den dichter de ongerechtigheden over zijn hoofd. Zoo lezen we in Ps. 42 10: »Ik zal zeggen tot God: Mijne Steenrots! waarom vergeet Gij mij? Waarom ga ik in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?" Ach, de natuurlijke mensch begrijpt niet de dingen, die des Geestes zijn, zouden we hier kunnen uitroepen! Het zondig volk denkt alleen aan een uitwendige treurigheid als het den door schuld verslagene hoort klagen en zuchten en om der zonden wil ziet treuren en vasten meent men dat het slechts iets uitwendigs is. En daarbij de natuur der menschen is eenmaal tegen Oorspronkelijk was de mensch tot blijdschap en treurigheid vreugde geschapen. De zonde kwam, en nu is de begeerte naar blijdschap gebleven, alleen maar, de mensch zoekt deze altijd op de verkeerde wijze en op de verkeerde plaats. Waar het zondig Israël nu enkele kinderen Gods aanschouwde, die in het zwart gingen vanwege hunne zonde, zag men alleen op dat treuren en vasten, en bemerkte niet, waar het alles om ging, hoe in dat treuren om de zonde meer zaligheid lag dan de arme na.tuurlyke mensch ooit kan hebben in de wereldsche dingen. Een dichter riep het eens uit in betrekking tot het weenen over de zonde: » Zulk treuren zelfs is zaligheid." Bovenal is het oog van het zondig volk gesloten voor het ,

,

,

,

:

,

:

,

,

,

!

,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen