Het keerpunt in de jongste geschiedenis van kerk en staat - pagina 179

DE ONDERNOMEN VELDTOCHT,

161

zich altijd door vau het Heidendom naar het Christendom, van het Christendom naar de Commune, van de Commune naar de Hiërarchie, van de

Hiërarchie naar het Heidendom,

om woorden

te vinden. Ja, het bloed kruipende,

waar het

ter

niet

bevrediging van zijne passie

gaan kan, gaf hem

zelfs

lofspraak op der Modernen voortreffelijkheid boven ons in de pen. tien

dagen van beraad, door het Classicaal Bestuur gesteld

tot

gewenschteu

wederkeer,

Kerk en onze verbanning brug

de

oproer

te

om

;

alle

schepen

breuke

onheelbare,

onze vertrekken, gebruikt, terrein

;

om

om

voor het legertje

van leugen, scheldwoorden,

verbranden

te

maken

te

als gelegenheid

werden, behalve ter inneming van de Nieuwe

uit

naar het

leggen

eene

De veer-

;

om

eene

list

en

zéér groote, zoo niet

öf de Kerkbesturen te dwingen tot het

En

al

de maanden van het proces was het gedrag jegens die besturen zóó, dat

zij

van de Vredesvlag óf het Kerkgenootschap

uitsteken

gedwongen werden, wilden

zedelijk

met kracht

zij

te vernielen.

niet in de lucht springen, de

Tucht

handhaven.

te

Wij zwegen boven maar van de booze woorden, die anderen in Standaard en Heraut ons naar de ooreu slingerden. Kuyper bleef ook daarin de baas.

Keuchenius noemde het schorsingsbesluit »een wangedrocht vau kerkelijke heerschzucht,

om te

ook van Kuyper,

noemen lang

is

?

zoo

;

ander,

bracht het niet verder dan

meen

zij,

kwam op de gedachte,

om

?

Is

zij

wer-

ons „Synodale doggen"

op een bestuur, dat men niet

aangenaam en voordeelig bij

ik,

of vergis ik mij daarin

gelijk die allernieuwste, dit

jegens personen,

richten

jaren

Doch, hoe

Een

noemen

ons Classicale Avolven te

kelijk

Hovy

willekeur en vijandschap".

tot »Arminianen" en »Syuodalen."

ziet, te

schelden,

niet, als dezelfde bezigheid te ver-

name genoemd, van

aangezicht bekend, sedert

geene vreemdelingen in ons Jeruzalem, personen die* wat

te verliezen

hadden.

Daartoe behoorden weigerd hadden,

om

iu

de eerste plaats die predikanten, die

hun naam, hun gehoor, en hun vrede des gemoeds vogelvrij

verklaard.

Voor hen bidden, dat nooit weer.

ach

zij

ja,

Niemand

Geselschap

werden

vromen mocht langer

bij

hen kerken.

Krayenbelt, Westhoff, Deetmau, Geselschap, van der Horst,

Adriani, Vos.

werd

hadden

te verliezen. Zij

dat kon er nog door, maar met hen bidden, dktniet,

hadden het zwaar

Hogerzeil,

der

feitelijk ge-

Zij

als verlossingsinstrumenten dienst te doen.

uit

te

verantwoorden

De

;

maar ook Lütge, Brummelkamp

een na den ander werd uitgeveegd; zelfs Ds.

het Bestuur van de Vereeniging ter handhaving van

de Leer en de Rechten onzer Kerk uitgedrongen. 11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen