Het keerpunt in de jongste geschiedenis van kerk en staat - pagina 252
de eerste bladzijde der tweede afscheiding
;
DE ONDERNOMEN VELDTOCHT.
234
dat geen der aanwezige leden de correcte houding van den Voorzitter
ven,
afgekeurd heeft.
daaropvolgende uitspraak van den 24st«n September maakte aan dat
De
proces nog geen eind.
De bezwaarden
vroegen
revisie.
voorspraak berichtte, aan de Synode de gelegenheid
In het
Heeren
's
den
in
wij
te
wil ons onderwerpt, dragen wij
om
smaad, ons
rechtsbedeeling nog mogelijk zou
gevolgen,
die
zulk
een
van
middel
laatste
tijdgenoot
bij
Ons
meer dan geschokt
dwong ons de
zich slepen moet,
aan de Synode niet
herstel
en
Nochtans met het oog op de
zijn.
aanslag op de zelfstandigheid en het geweten der
na
gemeente noodzakelijk
ruste
is
hadden
berust.
de hartstochten opgezweept, dan dat de menschelijkerwijs onpar-
zijn
fel
tijdige
liefst
dankbaar
vertrouwen op de wijsheid en bezadigdheid der Synode te
hun
„De beproevingen,
:
ootmoedig en
Zijnentwille aangedaan,
gelijk
geven, zich te bekeeren.
stuk echter wordt deze reden opgegeven
officiëele
waaraan
Waarom ? Om,
nazaat de vloek,
te
conscientie het
onthouden. Niet op ons
woord
als straks het noodlottig
:
jacta est alea, weerklinkt en de onheelbare breuk gaapt."
Dit slotwoord
is
hoogst merkwaardig.
Wat
toch blijkt daaruit?
In het
algemeen, dat er geene minnelijke schikking mogelijk ivas.
Tegenover het volhardend beweren van de bezwaarden, dat wil vervolgd werden, staat onze paalvaste overtuiging, dat
aan de geboden Gods
hebben gedaan
;
aan de
;
zij
om
Christus
zich vergrepen
aan hunne beloften, meermalen der Kerke
en het voorbeeld van Christus
leer
zij
;
ja,
dat ze zich verhard
hebben op eenen weg van praMisc^e Christus- verloochening, en allen gesmaad
kwaad
hebben, allerlei
hen tuchtigende,
sprekende, die, in den
al zijn ze
dan ook
feitelijk
weg der kerkrechtelijke bediening „modern'', de allereerste begin-
selen der zedelijkheid handhaafden. Zijn
Welke
de
bladen,
geëvenaard, is
hartstochten die
het bewijs, dat
opgezweept
geworden, aan wie de schuld
?
de Kerkelijke Besturen ondersteunden, hebben de taal
zij,
pennen gestoken en ?
fel
de bezwaarden mede voor hunne rekening
die
blazen hebben
te
die, zooals ik zelf,
als
op
alle
namen
?
Waar
denkbare manier met scherpe
met spelden geprikt werden, eenigen hartstocht aange-
Die volzin
is
dus een vonnis door de bezwaarden over zich
•
zei ven geveld.
Waarschijnlijk hebben
zij
van den beginne evenmin begeerd,
als verwacht,
dat de kerkelijke uitspraak zou meevallen. Waartoe anders zich reeds vóór het
uitbreken van den
kerd
?
En
strijd
zooveel mogelijk van de Gemachtigden verze-
daarna ook van de vrienden, die vroeger ijverden voor de Kan-
didaten van Evangelie en Belijdenis, en van gemeenteleden, die prijs stelden
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887
Abraham Kuyper Collection | 436 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887
Abraham Kuyper Collection | 436 Pagina's