Uit de diepte - pagina 353

347

Zy

waarheid

dit huis in

met psalmen

juicht

een. plaats,

waarin

men den Heere

!

Maar, opent zich een nieuwe baan voor de belyders van Christus in deze plaats, het zal dan wel noodig zijn, dat wij ons herinneren, wie de Heere in zulke omstandigheden voor zijn kerk zijn wil. Slaat daartoe op, hetgeen is opgeteekend in Genesis 32 24—31. :

„Doch Jakob bleef alleen over; en een man worstelde met totdat de dageraad opging. En toen Hij zag, dat Hij hem overmocht, roerde Hij het gewricht zijner heup aan, zoodat het gewricht van Jakobs heup verwrongen werd, als hij met Hem worstelde. En Hij zeide: laat Mij gaan, want de dageraad is opgegaan. Maar hij zeide: Ik zal U niet laten gaan,

hem, niet

Hij zeide tot hem: Hoe is uw Toen zeide Hij Uw naam zal voortaan niet Jakob lieeten, maar Israël want gij hebt u vorstelijk gedragen met God en met de menseben, en hebt overmocht. En Jakob vraagde, en zeide: Geef toch uw naam te kennen. tenzij

dat

mij

Gij

naam ? En

hij

zegent.

zeide

:

En

Jakob.

:

;

En En

Waarom is het dat gij naar mijnen naam vraagt? hem aldaar. En Jakob noemde den naam dier

Hij zeide:

Hij zegende

plaats Pniël:

Want,

tot aangezicht,

zeide hij, ik

en mijne

ziel is

heb God gezien van aangezicht gered geweest."

Twintig jaren vóór het oogenblik, waarop onze tekst ons had Jakob zich aan groote zonde schuldig gemaakt. Met zijne moeder Rebekka in bond had hij zich door middel van bedrog meester gemaakt van den besten vaderlijken zegen. De blinde Izak was misleid door de geitenvellen, die hij zich over hals en handen getrokken had, en het einde van het listig opzet was, dat Jakob, naar de belofte Gods (die de Heere vervult niettegenstaande alle zonden en schulden der menschen) den heerlijksten zegen van zijn vader ontving, zoodat op hem de beloften, aan Abraham gedaan, verplaatst,

,

overgingen.

Ezaus woede hierover was grenzenloos, en om het ergste te voorkomen, om bloedstorting te verhinderen, had Rebekka haar lieveling te laten vluchten naar haar broeder Wij kunnen ons voorstellen, in welk eene stemming des gemoeds Jakob de eenzame reis ondernam; aan de eene zijde rijk door den niet af te nemen zegen zyns vaders, aan de andere zijde geplaagd en gejaagd door de gedachte, dat hij langs zondigen weg zich daarvan in het bezit had gesteld. Toen de nacht begon te dalen, moest hij onder den blooten hemel vernachten, en terwijl hij het moede hoofd op een besloten

Laban.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen