Uit de diepte - pagina 682

676 aanklacht

diens

weerstaat;

niet

diens

Woord

niet afweert,

maar onder zyn meerdere kennis van uw hart het hoofd buigt. Genoeg is het, ja, juist het hoogste, wanneer die aanklacht de betuiging in den

mond

Indien het alzoo is, o G ij mijn harte beproef G ij mij en ken G ij mijne gedachten Indien het alzoo is, o Heere reinig G ij mij dan van de verborgen afdwalingen.

Heere

doorgrond

!

G

ij

mij

legt

:

dan en ken

;

!

!

Dezulken

wat het

moeten

komen.

Dezulken

zijn

't,

die verstaan,

een mishagen te hebben aan zichzelven en zich voor God te verootmoedigen. Dezulken hongeren en dorsten naar eene gerechtigheid om voor God te bestaan; en immers van eene verzadiging voor, zulk een honger spreekt juist de tafel

van

's

is,

Heeren Avondmaal.

II.

Met zijne discipelen, gelijk zij daar toen rondom Hem aanlagen, heeft de Heere dezen maaltijd des Nieuwen Testaments het eerst gevierd. Voor hen nam Hij dat brood, brak het en gaf het zijnen jongeren met de woorden: eet, dat is rnijn lichaam. Voor hen nam Hij den drinkbeker,

Neemt,

dankte en gaf hun dien, zeggende Drinktallen daaruit; want dat is mijn bloed, het bloed des :

Nieuwen Testaments, hetwelk voor

velen ver-

goten wordt, tot vergeving der zonden. nu niet de gelegenheid om in het breede uit te over de instelling des Avondmaals als zoodanig. De grover en fijner afwijkingen van de oorspronkelijke inzetting, gelijk zij zich in meer dan éene afdeeling der Christelijke Kerk vertoonen, komen beter ter sprake bij de behandeling van den Heidelbergschen Catechismus, waarin van het Avondmaal wordt gesproken. Hier, waar van de geschiedenis der eerste viering sprake is, vergen andere beschouwingen onze aandacht. Voornamelijk staan wij stil bij het eigenaardig teeken, dat de Heere kiest, en het doel, dat bij deze keuze Hem voor oogen staat. Zijn doel is zijnen discipelen te geven en zijner Gemeente na te laten eene gedachtenis, die dienen zal tot den dag zijner wederkomst op de wolken des hemels. Teeken zal het ons moeten zijn van datgene, wat naar zijn wil steeds op den voorgrond moet staan in het bewustzijn zyner geloovigen. En merken wij het dan op, gemeente, tot onze leering en bevestiging in de aloude belijdenis: niet zijns levens, maar zijns

Het

weiden

is

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen