Dagen van goede boodschap - pagina 121

:

//EEN STER UIT JACOB

vragen ook door

rend

113

K'

zijn hart ,/Zou die wereld dan toch vreugde en geen vrede mij bieden?^' Maar die bittere opwelling onderdrukt hij. Hij zet zich met ver:

geen

waarlijk

hoogden hartstocht telkens over de nieuw gekomen teleurstelling heen. Hij kent geen andere wereld dan dit leven, en daarom dit leven moet heerlijk zijn. En evenals de speler, telkens

die

maar

verloor,

weer

altoos

inzet, zoo richt

ook

het kind der wereld zich telkens weer uit zijn bittere teleurstelling op.

noodlot

het

ïot nu toe liep het tegen, ja, maar nu, nu zal uit hebben. Nog éen worp en straks daagt

zijn geluk.

En

zoo spelen de kinderen dezer wereld voort

anderen

terend

misleidend;

drinkend

hun

uit

illusiën;

hun

op

;

hartstocht;

misleid en

medicijn

eindelijk de laatste

tot

worp

komt, en dan zinken ze ineen, met op hun stervende lippen voor die wereld, die hen bedroog, niets .dan een grijnslach of een vloek.

En

aan dat spel heeft het kind van God in vroeger tijden Ook hij kent den verleidenden harts-

ook meé aangezeten. valsche

dier

tocht

Maar toen

illusiën bij

eigen pijnlijke zielservaring.

lang genoeg zijn roekeloos, Godverzoekend spel gespeeld had, is de Vriend zijner ziel hem op zijde gekomen, hij

hem met

heeft

zoeten drang bewogen, dien in

en zilver er aan te en Hem te volgen

En is

de woestijn.

nachtelij ken

bij

ziel

schemer de gestalte van Satan langs en heeft een heilige stem ingefluisterd

gegleden,

Satan had u in

,/Die

En

toen

dekking,

gen

m

;et van goud en van die speeltafel op te staan

zoo door den Heiligen Geest uitgeleid in de woestijn,

toen

zijn

sceven,

schrikte

dat

van dat

hij,

zijn macht!'' al

wat

in

hem was

bij

de bange ont-

altoos lachend, altoos spelend, in de van-

Satanische

wezen besloten was geweest.

hem de oogen opengegaan. -afgevallen. Van den schijn drong hij,

De

toen zijn

bij

schellen zijn

En hem

het licht des Geestes,

door naar de werkelijke wezenlijkheid. En o, hoe arm, hoe naakt en leeg vond hij toen zijn eigen hart. Hij

had altoos gedacht, gehoord, gedroomd, dat de Dood

iets was,

dat pas aan het einde, het

o,

zoo verre einde van

8

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen