Het werk van den Heiligen Geest - pagina 100

ORGANISCH EN INDIVIDUEEL.

62

Dat

het thans meest gangbare.

zelfs

is

Die

natuur

hoogere

graad

in

leeraart, dat Christus, in zijn

door

ze

hjden

zijn

noemt men dan de godmenschelijke^ en

persoon de godmenscheHjke natuur dragende,

opstanding geconsolideerd heeft, en nu ze voorts

en

indruppelt in den wedergeborene, als een soort hoogere tinctuur, waardoor

hun

allengs

gezonkene natuur

lagere,

hoogere soort van leven wordt

tot dit

omgezet.

Maar

nu

dit

van

gesproken

vermogen

of

geheel met wat de Heilige Schriftuur ons desaan-

strijdt

In die Heilige Schriftuur toch vinden we volstrekt niet

gaande openbaart.

een

toestand,

die,

soortgelijk, alleen in

Adam

graad

en kracht soms verre onder

in een

gansch andere orde van dingen.

Daarom

graad van kracht

maar integendeel van een

zou,

verschillen

kan

zijn,

maar

toestand, die in die overgezet

is

drukt de Schrift en drukten onze vaderen zoo sterk op

juist

de leer van het verbond.

Want

immers, alleen door de principieele tegenstelling van het verbond

werken

der

dat der geimde wordt dit verschil van de tweeërlei orde

en

der geestelijke dingen helder en klaar aangeduid. die

Zij,

wordt en

door

dat

leeren,

de wedergeboorte alleen een hoogere natuur

nog altoos

ingestort, blijven desniettemin

gaan,

in het

werkverbond hangen,

het dan nu ook met meerdere kracht, toch altoos weer den

zij

Sisyphus-steen opkruien tegen den berg.

Terwijl, geheel in strijd hiermee,

de genadeleer der Schrift aan dat opkruien van den centner zwaren steen eens voorgoed een einde heeft gemaakt, het werkverbond van ons op Chrisen

overschuift,

tus

voor

ons

in

het genadeverbond een geheel nieuwen

staat van zaken doet aanbreken, waarin van onzekerheid of angst, van een

verbeurbaar goed geen sprake meer kan

of

verliesbaar

het roepen des Heeren uitgaat

roept en noodt van haar tinne

De

alle

ding nu gereed

en de wijsheid

is,

!"

herschepping, het genadewerk heeft dus dit kenmerkende, dit geheel

eigenaardige,

weg

»Dat

:

dat

het

de uitverkorenen op eenmaal op het eind van hun

plaatst.

Hun

standpunt, dat ze krijgen en waarop ze gezet worden,

standpunt

van

iemand,

die,

middenop den weg gekomen, de

nog moet afloopen; neen, maar het standpunt van den man, geen

is

niet het

laatste helft

die er

is,

die

stap meer behoeft te zetten, die den ganschen, langen, hangen weg,

door duizend doodsgevaren, achter zich Niet,

dat

Neen maar

En

maar waarin

zijn,

zie,

hijzelf zijn

den

weg

afliep,

Middelaar en Borg

o.

heeft.

Dan ware

liep dien

door de mystieke gemeenschap, die

voor

hij

hij

hem

er nooit af,

gekomen.

in zijn

plaats.

nu met dien Middelaar en

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen