Locus de Consummatione Saeculi - pagina 713

381

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). yroole Pausen zijn geivcest,

die-

J/el

opnamen voor de

vrijheid en zelfstandigheid

van de kerk van Christus. Hun fout was, dat zij het opnamen; niet voor de kerk in liet liaar passend bestand, maar in den hiërarchischen vorm. In den groeten strijd tusschen de Caesaropapie van de Duitsclie keizers en de zelfstandiglieidstlieorie van de bissclioppen van Rome, ligt ongetwijfeld het goed recht aan den kant der Pausen. Wanneer we nu vandaar uit voortschrijden, vinden we in Engeland onder

Hendrik VHI

een soortgelijke

j^ogiiig als

beproefd

was door de

Didts'che keizers.

Hendrik VIII was volstrekt niet de man, die uit geestelijke behoefte naar het Evangelie met de dwalingen van Rome brak, maar een vorst, die niet duldende, dat de Paus van Rome door zijne bisschoppen in Engeland suprematie zocht uit te oefenen, zich op het standpunt plaatste, dat hij zelf het hoofd van de kei;k van Engeland was en dus met den bisschop van Rome niets had te maken. Dit standpunt heeft keizer Coiistantijn in zijn bekende toespraak aan de bisschoppen uitgesproken en deze formule daarvoor gebezigd, waarin 't eigen wezen van dit standpunt ligt uitgedrukt: v^sig idv t&v d'aa) tfjg £xh;Itj(7i«s, sycoóh rav

èv-xog

Cap.

en

vnb &£ov 7i(x&iard^8vog

XXIV.

uit

In

deze formule zijn

Men kan

ènionoTtog.

deze woorden al

ligt

LusehiüS

:

De VÜa

Constantini, Lib.IV.

de formule voor de gansche Caesarojyapie

de latere Caesaropapistische stelsels ontwikkeld.

Hendrik VIII zelf zoover is gegaan om zich als deed hij niet. Wel deden het de Luthersche vorsten in Duitschland. Hendrik VIII nam den titel aan van defensor fidei. Hoewel het feitelijk niet zoo scheen, sloot toch die naam alles van een episcopus in, doch Hendrik VIII durfde in den strijd niet dien titel voor den vorst van het land opnemen. Hij begreep, dat dit niet ging. De Duitsche vorsten toch verloren het steeds in den strijd met Rome, omdat ze de onderwerping van de leeken aan den bisschop van Rome lieten voortbestaan. Hij gevoelde, dat zoolang het Engelsche volk ééne belijdenis met Rome gemeen had, het in zijn consciëntie aan den Paus van Rome onderworpen bleef. Daarom moest er gebroken met de Roomsche hiërarchie en de Church of England zelf aan de suprematie van den vorst worden onderworpen. De Reformatie van Engeland moet men niet geestelijk verklaren, maar het was de Byzantijnsche idee, die op den voorgrond geschoven, werd om de suprematie van Rome af te iverptn en om dat 2Jlan te doen slagen en the Church of England in 't leven te roepen, liet Hendrik VIII het Engelsche volk breken met de Roomsche èniav-onog

te

niet zeggen, dat

beschouwen.

Dit

confessie.

Tot krachtige doorwerking kwam het in dien tijd niet voor de eigenlijke Duitsche en Westerscho of Gereformeerde Reformatie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen