E voto Dordraceno - pagina 213

ZONDAG

HOOFDSTUK

IX.

201

III.

ontwikkeling der geschiedenis van de Schepping, de val niet het eerst op aarde maar in den hemel, en straks als het al voleind zal zijn, die hemelen

God

de woonstede waar

al

heiligen vergaart.

zijn

Zelfs

de Tabernakel

gebouwd naar afmetingen die liier thuis hoorden, maar naar voorbeeld, dat God er Mozes uit den hemel van getoond had. In den naam „wereld", dien de Heilige Schrift meer dan eens in verband bezigt, is dan soms ook de hemel mee begrepen. Zoo b. v. niet

is

de Heere Jezus

Vader,

dit

als

het hoogepriesterlijk gebed bidt: „Verheerlijk mij. Gij

in

u zelven met de heerlijkheid, die Ik

bij

het

u had, eer de wereld

bij

was", en straks:

„Want

wereld", dan

hiermee eigenlijk de gansche Schepping bedoeld. Niet,

is

Gij hebt mij liefgehad vóór de grondlegging der

Maar

toen de hemel af was, en de aarde nog geschapen moest worden.

„met de heerlijkheid

Wat

wij het

,,

die Ik bij

heelal"

U

had, eer er nog een schepping bestond."

noemen omvat

,,

hemel" en „aarde", maar

uitdrukking die de Heilige Schrift ganschelijk niet kent. Moet

is

dit

een

alom-

vattend denkbeeld worden uitgedrukt, dan spreekt de Heilige Schrift alleen van de Schepping Gods. Zoo b. v. in Openbaring III 24, waar de Messias heet: Het Begin der Schepping Gods. Ook wel van „het schepsel" zonder 13. Doch treedt de Heilige Schrift meer. Zoo b. v, in Openbaring V wereld" als het algemeene in geen onderscheiding, dan wordt het woord :

:

,,

woord gebezigd en daarmee al het geschapene aangeduid. Iets wat naals reeds geschapen wordt tuurlijk niet geschiedt waar deze wereld genomen; maar wel waar de Heilige Schrift tot achter de Schepping teruggaat op die wondere „grondlegging", toen de fondamenten voor dit gansche wonderbaar heelal door den sterken arm des Heeren zijn vastgesteld.

En zoo nu hoort,

zoo

komt de Schepping voor ons

eerst

dikwijls

wij

belijden

te

gelooven

staan gelijk het be-

te in

God den

Vader, den

Almachtige, Schepper des hemels en der aarde.

Dan tot

toch moet de blik der geloovigen zich in den

tijd

en in de ruimte

aan het uiterste einde uitbreiden.

God

de Heere schiep niet alleen deze kleine, nietige aarde, die

kleinheid

reeds verzinkt

en de aarde,

d.

onder de aarde

i.

in

bij

het firmament,

„de dingen die boven

zijn,

maar

Hij

schiep

in

haar

den hemel

en die op de aarde en die

de wateren zijn". En waar nu de blik des geloofs,

scheppingswerk alzoo ook den hemel, ja den hemel der hemelen omvat, daar moet de blik des geloofs nu ook in den tijd op eenmaal van den aanvang tot het einde doorgaan, en doorrekenen tot op het oogenblik dat eenmaal heel het verloop der geschiedenis, naar den Raad des Heeren, zijn einde eens zal bereikt hebben. voor wat de ruimte aangaat,

in zijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen