In de schaduwe des doods - pagina 134

136

De gemoedsstemming,

die hier achter school, was geen mysterie. zulk een stil en kalm bereiden van zijn huis, dat men op zijn sterven qerekend had, en het woord van Jezus niet in den wind had geslagen, „dat Hij komen zou als een dief in den nacht." Wie zoo heengaat, had zich nog bij zijn leven met dat heengaan vertrouwd gemaakt. Had bij auderer sterven aan eigen sterven ge-

Er

bleek

toch

En het om nog in de

dacht.

uit

niet in strijd

met een gezonden levensregel gevonden, dood voor oogen te

volle kracht zijns levens toch zijn

houden.

Men

verstond het nog wat in onze Psalmberijming staat:

De dood

wenkt ieder uur. Niet

dat

men daarom

|!jesteldheid

levenszat of levensmoede was.

Yeel minder de geestesvan de ouden van dagen was veel frisscher en krachtiger

dan thans wierd

toentertijd van zelfmoord

vernomen.

En

dan thans. jonge menschen en kinderen hielden toen van de ouden van vonden hen interessant en waren gaarne bij hen. Alleen maar het was meer het natuurlijke leven van een menschenZelfs

dagen

;

;

kind, die M'eet dat hij een pelgrim op aarde is, en dat zijn eigenlijke bestaansdoel buiten deze aarde ligt. Een pelgrimsbesef, dat toch ook weer niet onverschillig voor de dingen van deze aarde maakte, want juist toen bereidde men, eer

men

sterven ging, ook zijn huis.

Maar toch, sterker nog dan dit bereiden van zijn huis, boeit u in Jakob dat bevelen geven aan zijn zonen. Jakob is in zijn sterven met zijn kinderen bezig. Die kinderen zijn de voortzetting van zijn leven, als hij er op aarde niet meer zijn zal.

En

stemt ge nu toe, dat Jakob door profetische inspiratie van getuigen kon op een wijze, zooals dat u, die deze inspiratie niet hebt, ondoenlijk is, toch ging die profetische inspiratie niet om buiten de natuurlijke kennis, die hij van elk van zijn kinderen had. Jakob had zijn kinderen blijkbaar bestudeerd. Hij had hun gangen en wegen gadegeslagen. Was zoo ingedrongen in hun karakters, en kon uit die karakters hun wezen bespieden. En nu op zijn sterfbed roept hij ze allen om zich heen. „Komt samen", zoo roept hij, „gij zonen van Jakob, en hoort naar Israël, uwen vader." Hij was hun vader. Hij had ze gegenereerd naar meer dan het vleesch. En als hun zijn

al

kinderen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen