GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 143

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 143

meditatien voor de krankenkamer en bij het sterfbed

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

185 gekeerd het kind Gods eigenlijk geen dag doorleeft, dat hij niet aan zijn einde denkt; steeds zijn ziele op het sterven voorbereidt; en, bij ernstige ziekte, alle gordijn wegschuift, ora met heldere, open oogen in de eeuwigheid te staren. Tot op zekere hoogte kunt ge zelfs zeggen, dat het komen van Jezus op de wolken, en het komen van den dood, om ons weg te halen, voor Gods kind één is: want als we sterven, is voor ons het einde van de wereld eigenlijk reeds gekomen. Voor een wijle onttrekt zich die wereld dan aan ons oog; en het eerste oogenblik, waarop we haar, na onze opstanding, weer zullen zien, zal juist dat laatste oogenblik zijn, waarop Christus zijn vierschaar spant. Al is het dus nog zoo waar, dat we vroom moeten zijn, niet om den dood, maar om Gods wille, toch staat het even vast, dat juist dat denken aan het sterven het groote, van God geboden middel is, om den overweldigenden indruk van de macht der wereld te breken, en den indruk van Gods majesteit te krachtiger op ons te laten inwerken. Het is geen toeval, dat de ure van onzen dood zoo onzeker is, en dat het sterven bijna een ieder overkomt in de ure waarin hij het niet meende. Dat richtte God de Heere opzettelijk zoo in, om juist daardoor onze ziele in een gestadige, heilzame spanning te houden, en onze gebondenheid aan de wereld te verzwakken. En waar zelfs die onzekerheid van het leven nog niet sterk genoeg bleek, om die verkleefdheid, die gehechtheid, die gebondenheid en verslaafdheid aan de wereld losser te maken, slaat Hij dan telkens nog dien breeden golfslag van den dood over ons uit, dien wij een epidemie noemen. Dat er zooveel meer dan anders sterven. Dat er velen zoo opeens uit zijn. Dat het leven van prinsen op elk gebied als druiven wordt afge-

vooral

sneden. Alleen maar om dit ééne in onze ziel te prenten, dat het blijvende niet in deze wereld, maar in den Heere onzen God is. En wie wijs is merkt daarop, opdat de dood hem niet verrasse.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 143

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's