GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 214

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 214

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

194

PLOTSELINGE

DOOD.

Vroeger was dat niet zoo. Zelfs zijn er tijden geweest, dat men vrij algemeen in het besef leefde, dat het einde der wereld nabij was. Op een jaar na rekende men dan

wanneer de wereld vergaan zou. En dit eenmaal voor vast aannemende, verkochten niet weinigen hun land en maakten het geld op denkende dat ze er en goed een volgend jaar, als de wereld verging, toch niets meer aan hadden. Maar juist doordien men dat //vergaan van de wereld" zoo telkens voorspeld had, en dat die voorspelling nooit uitkwam, hield men allengs op aan zulke voorzeggingen geloof te slaan. Al spoedig dreef men er den spot meê. En zoo kwam van lieverlee de voorstelling in zwang, aldoor, op aarde blijven zou zooals alsof het eindeloos, uit,

;

het nu is. Slechts in

;

enkele

ki'ingen

van Gods volk

bleef

men

rekenen met de stellige profetie van de wederkomst des Heeren; maar zonder dat het in den regel veel invloed op aller besef en aller gedraging had. En dit heeft geduurd, tot men de korst van deze aarde ging onderzoeken, en tot de wetenschap zich rekenschap ging geven, van wat er in het hart der aarde

nog

voorviel.

Toen toch zag men voor zijn oogen, dat deze wereld lang niet altijd geweest is wat ze nu is; dat schrikkelijke omwentelingen en onderstbovenkeeringen in de korst van en zag b. v. aan de onze aarde hadden plaatsgegrepen steenkool, dat breede bosschen, die eertijds op de oppervlakte van deze aarde stonden, nu, diep onder den grond, in de mijnen weggezakt en verkoold zijn. Zoo ontdekte men, dat onze aarde innerlijk leeft en woelt en gist. De vuurspuwende bergen en de aardbeMaar vingen vonden zoo haar natuurlijke verklaring. juist daardoor kwam men dan ook tot het inzicht, dat onze aarde ook in de toekomst niet kan blijven die ze maar vroeg of laat in koude verstijven of in een is, wereldbrand onder moet gaan. Dat prikkelde toen de kenners der Schrift weder. Men begon in de kringen van Gods volk op die wereld en ;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 214

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's