GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 274

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 274

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

254

ONZE TRANEN.

Maar zoo

is

het

bij

wie innerlijk beivogen wordt

niet.

Dan schrijnt er een bang heimwee van'binnen, opkomend uit een heilige herinnering, of een heilige band, die verbroken werd, en nu nog trekt. Onder veel arbeid en afleiding gaat dat dan tijdelijk over. Maar de wonde blijft. En zóó keert de ruste niet weder en waakt de herinnering niet op, of die pijn vanbinnen klopt weer, en de aandoening keert terug.

En

al

aftrekken,

moge of

bij

ons drukke leven straks allerlei ons nieuw leed versche aandoening de oude wordt het hart van Gods kind aan zijn

in

verdringen, toch vroegere smart niet ontrouw. Alleen maar ze zinkt iets dieper in zijn hart weg, en wordt in een dier geheimzinnige

diepten

van

zijn

menschelijk hart begraven

;

tot óf reeds

hier beneden de herinnering ze

weer opwekt, óf straks in ons eeuwig aanzijn de vrucht van al dezen weedom des //

harten" opbloeit.

wMet het geloof gemengd" blijft daarom ook voor de wereld onzer aandoeningen het vaste beding. Immers wie gelooft, kan er zoo overgelukkig in zijn en er God voor danken, dat hij de teederheid van zijn eigen hart eens weer ontwaard heeft. Dan scheen het soms lange dagen, alsof vanbinnen alles bevroren was. Zoo koud en onaandoenlijk gleedt ge van dag in dag. Soms kon dat u zelfs een gevoel geven, alsof ge een verstorven hart in den boezem omdroegt. En zie, nu ontdekt ge opeens, dat dit, God zij lof, toch niel zoo is. Nu merkt ge dan toch, dat als het in uw leven gaat stormen, en de wind de asch van de schijnbaar uitgedoofde kool afblaast, die kool wel waarlijk haar ouden gloed nog bezit. Ge leeft dan opeens zooveel dieper, zooveel rijker, zooveel inniger. Het smelt alles weer. Het hout aan den stam van uw leven is weer sappig geworden. Ge hebt zooveel meer lief, en het is of de inwonende zonde zich niet meer voor de vensteren van

uw

hart durft vertoonen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 274

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's