In de schaduwe des doods - pagina 80
meditatien voor de krankenkamer en bij het sterfbed
72 duurt,
eer
men dan
men
tot het vorige,
eindelijk
weer van
gewone leven terugkeert. Want komt dan is men o zoo slap en beenen dragen u nauwelijks. En ook
zijn leger op,
zoo moede. De eens zoo sterke het hoofd is nog zoo gevoelig. Bijna niets kunt ge velen, of het doet u zeer. Ge voelt u alsof ge een kruidje-roer-me-niet waart ge-
worden.
En ook
zoo
ongemerkt
als
het
gras groeit,
zoo ongemerkt wint dan
in kracht weer aan, tot ge ten leste het weer eens beproeft om uw arbeid op te nemen. En zoo schuift ge dan van lieverlede weer in het oude leven in. allengs
gij
En
op den langen weg nergens een aangrijindruk maakt niets dat u uitrukt uit uw gewone doen; en juist dat is dan zoo vaak oorzaak, dat de dank in het hart niet opwelt, geen uiting zoekt, en noch in lof noch
pend
natuurlijk,
feit,
dan
is
er
niet één gebeurtenis die
;
in dankotfer uiteaat.
dan ook diepe geloofswerking noodig, om Gode de eere zijns toekomen van een ziekbed, dat op herstelling, meer nog dan van een ziekbed, dat op den dood uitloopt. Ge zoudt het wel omgekeerd meenen maar toch is het zoo. Als uw God genadig is, en uw smeeken van uw ziekbed verhoort, en u weer opricht, is er minder kans dat de eere zijns Naams Hem gegeven worclt, dan zoo Hij doof blijft voor uw roepen en u in den
Er
is
Naams
te laten
;
kuil laat nederdalen.
Maar juist daarom moet onder Gods kinderen de geheiligde aandacht veel sterker dan dusver op dit punt gericht. Zij, die in vroeger jaren aan den rand van den dood waren gekomen, en tot God riepen, en genezen werden, en toen o zoo heilige gelofte deden, maar om sinds die gelofte ganschelijk te vergeten, zullen inkeeren in hun binnenste en zichzelven aanklagen over de logen in hun hart. Ze zullen opnieuw, als ware het in gedachten, hun angst en hun smeekingen doorleven, en zoo tot vernieuwing van gelofte en herhaling van gelofte komen, om de gunste die ze van hun God genoten. Dat voor het verleden; maar ook voor het heden en voor de toekomst, moest de ernste der dankzegging weer opwaken. Weet ge eenmaal, dat langzaam herstel uit krankheid er zoo sterk toe neigt om u Gods weldadigheid te doen vergeten, en Hem uw lofen uw dankott'er te onthouden, dan zult ge, als krankheid over u komt, ook hiertegen waken, bidden, strijden. Er u tegen inzetten. En door opzettelijke zielsherinnering deze zonde van den ondank van u afweren. Ook zal de een den ander hierin bijstaan. Wie vader of moeder is, zal zijn kind, dat herstellen mocht, hiertoe prikkelen. De broeder zal
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893
Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893
Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's