GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 254

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 254

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

234

IS

zekerheid

behoort, en

kiemt

En

de

dat

voorbij,

geloof

HIJ

BEHOUUEN

tot

?

de natuur zelve van het uit het geloof zelf op-

daarom alleen

in het verbrijzeld hart.

men eenmaal in deze stroomen van twijfelingen en bekommernissen meegesleept, en leeft men in een omgeving, is

die deze slingeringen aanmoedigt, en hoort

diking,

er geen

die

bestier voor geeft, ja,

men een dan

blijft

prehet

deze kinderen Gods soms tot in hun laatste dagen een

bij

angstig vragen, en breekt lang niet zoo zelden eerst kort voor het sterven het volle licht door in hun ziel.

Niet alsof eerst op dat late oogenblik de eerste genade hen besteed werd. Die genade werkte reeds lange

aan

jaren.

Maar nu zij

eerst

vallen de schellen van de oogen, en zien

het licht.

Voor

overige daarentegen heerscht er bij maar al sterfbedden een doife, geestelooze toon, en staat er op, o, zoo menig graf een zielaangrijpend vraagteeken. Wat was dit sterven? Een ingang in het eeuwige leven, of een voor eeuwig verzinken in de banden der helle en te

het

veel

des doods? Dit maakt het dan ook zoo verklaarbaar, dat men, vooral als de geneesmeester zegt dat er geen hope meer is, nog zoo vaak een laatste poging aanwendt, om den stervende tot zijn Heiland te roepen.

En liefde

dit nioel ook.

en

niet

uit

En mits het uit drang van heilige harde hooghartigheid geschiedt, is dit

altoos prijslijk.

Soms droeg het ook vrucht. Alleen maar, zulk vermaaa aan de stervenden droeg zoo dikwijls het karakter van inhaling van verzuim. Een moeder, die in gezonde dagen haar man, haar kind geestelijk maar in het wild had laten groeien; die zelfs in de eerste dagen der ziekte, toen er nog geen gevaar was, alleen over koetjes en kalfjes had gesproken en nu, in het uiterste oogenblik, door den naderenden doodsstrijd ;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 254

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's