Vrouwen uit de Heilige Schrift - pagina 128

!

116

DE VEOUW VAN JOB.

En nu, zóó kras komt het duivelsche in de vrouw te midden onzer Christenmaatschappij zeker zelden uit. Zóó openlijk haar man tegen God ojd te zetten en tot zelfmoord aan te zetten, doet niet licht eene vrouw in onze dagen. De keuze voor of tegen God staat zelden zoo openlijk, zoo beslist meer. Er zijn nu meer tusschentermen, zachter overgangen, verleidelijker tusschenschakels, waardoor de tegenstelling tusschen het optreden voor Gods waarheid en het in de hand werken van Satan, minder schel uitkomt. Maar als ge daarom vraagt, of de laatste vrouw reeds wegstierf die haar man van God afhield, of hem belemmerde in het vrijelijk uitspreken van en opkomen voor Gods heilige waarheid; of hem bij ej'lacen, wie Bethel ophield als hij te Jeruzalem zijn moest; waagt het dan, het geslacht onzer hedendaagsche vrouwen vrij te spreken? Vooral in den echt heeft de vrouw zoo teedere roeping. Als alles bezwijkt wat den man aan God en zijn Heiland bindt, moet zijn vrouw nog een hulpe tegenover hem zijn, om de ziel van haar man aan Satan te betwisten en hem met de koorden van een bijna onuitbluschbare liefde naar zijn Heiland terug te trekken. Daarvoor ontving de vrouw haar teederder hart, haar zachter gemoed, haar gevoeliger liefde. En toch, is het zoo zeldzaam, dat ge juist het omgekeerde vindt? Een man, die nog trouw aan de waarheid zijns Gods vasthoudt, en bij hem een vrouw, die niet alleen haar eigen hart, maar ook het heilig kleed der religie in allerlei plooien plooien wil, en dies o zoo vaak, instaat tusschen zijn God en zijn hart

—

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen