Onze eeredienst - pagina 13

HERLEVING VAN LITURGISCH BESEF. toe, dat het volle gebruik van het Doopsformulier kenmerk werd, waaraan ge den werkelijk orthodoxen predikant kondt onderkennen. Ook schrijver dezes heeft deze wisseling meê doorleefd.

derwijze

Toen

hij

1863

in

als

doen, dan het voorbeeld

predikant optrad, wist zijner

oudere collega's

hij

te

nog

niet beter te

volgen, en vóór zijn

met blauw potlood in het Doopsformulier allerlei schrappen, en op allerlei punten den tekst gansch

eerste Doopsbediening,

door

passages

willekeurig

te

veranderen.

te

Dit deed een ieder in die dagen, en ook Eerst de studie, die

van

Moü

juist

hij

over de Liturgie had

Door

Dr.

in

volgde den stroom. in

de Kerkgeschiedenis hem het onge-

te schrijven, ontdekte

oorloofde van zulk grillig bedrijf, en

Kohlbrügge

hij

voor eenige hoofdstukken

bewoog hem,

reeds eer

hij

met Dr.

aanraking kwam, het Doopsformulier voortaan voluit te lezen.

Kohlbrügge

in

zijn

overtuiging gesterkt, heeft

hij

toen in

kring het voluit lezen van het Doopsformulier bevorderd, eerst

allerlei

Zondagsblad van de Standaard, en later door in de nieuwe Heraut, aldoor het onverminkt gebruik van het Doopsformulier als stelligen liturgischen eisch aan de kerken op het hart te binden. En thans, nu de vorige eeuw ten einde liep, mag met zeker gevoel van dankbaarheid geconstateerd worden, dat althans in de opnieuw „geredoor

de vroegere Heraut, toen door

in

in het

formeerde" kerken, aan vroegere willekeur paal en perk is gesteld, en het aflezen van het geheele, onverkorte en onveranderde Formulier om den heiligen Doop regel

is

Op

te

bedienen, zoogoed als feitelijk algemeen geldende

geworden.

deze

korte historie moest in de eerste plaats hier de aandacht

gevestigd worden, omdat metterdaad de weeropleving van de liturgische gein onze kerken van het gebruik van het Doopsformulier is uitgegaan. Duizenden bij duizenden die op elk ander punt van den Eeredienst nog voor elk liturgisch gevoel stomp zijn, hebben in de zaak van den heiligen Doop gevoeld, dat de kerk als kerk rechten had, waaraan de Dienaar des Woords zich niet mocht vergrijpen. En al is hiermee het liturgisch pleit nog volstrekt niet gewonnen, er is hier mee dan toch een uitgangspunt gegeven, van waaruit de weeroptrekking van het liturgisch gebouw kan ondernomen worden.

dachte

nog onontwikkelde, maar toch diep gewortelde besef der ouders, dat bij den Doop van hun kind de Dienaar geen vrij man was, om te doen wat hem geviel, maar dat hij bij dat Sacrament hun recht en dat van hun kind te eerbiedigen had, ligt het eenig juiste Juist toch in dit

beginsel, waaruit alle Liturgie opkomt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen