Ad Valvas 2006-2007 - pagina 351

AP VALVAS 8 MAART 2007

S T U P E N T E N X I N T E R N A T I O N A A L

PAGINA 5

Studentes op weg naar de macht

De stille overname Dit jaar was ruim 56 procent van de nieuwe VU­studenten vrouw. Nu de studentes in de meerderlieid zijn, beginnen ze langzaam ook de overliand te krijgen in besturen van studentenorganisaties, blijkt uit cijfers die Ad Valvas verzamelde. TEKST: DIRK DE HOOG FOTO: MARIJN ALDERS

Het aandeel van vrouwen in allerlei besturen van studentenorganisaties is gestegen tot rond de vijftig procent. Dat is bijna tien procent meer dan tien jaar geleden. Vrouwen sleep­ ten afgelopen jaar zelfs 59 procent van de bestuursbeurzen die de VU beschikbaar stelt aan actieve studenten in de wacht. Daarmee zijn de studentes bezig langzaam maar zeker de macht binnen studentenorganisaties over te nemen. Zo had de landelijke studentenvak­ bond de afgelopen elf jaar tien keer een vrouw als voorzitter. De opmars van studentes is over de hele linie te zien, ook bij meer tradi­ tionele organisaties als de studentencorpora.

Het heeft praktische voordelen een vrouw als voorzitter te hebben zegt bijvoorbeeld A ukje Schep (21), die de master joumahstiek bij Letteren volgt. Zelf was ze vice­praeses van Lanx, lid van de uni­ versitaire studenten raad en lid van de oplei­ dingscommissie bij Nederlands. "Tegenwoordig kijkt niemand meer op als een vrouw praeses wordt van een studentencorps. Dat was tien jaar geleden wel anders", aldus Schep. Volgens haar maakt het bij het werven van studenten voor besturen geen verschil meer of het om mannen of vrouwen gaat, hoe­ wel bij Lanx nog wel een beetje wordt gelet op de verdeling tussen de seksen in het bestuur. "Bestuursleden moeten vaak tot diep in de nacht op de sociëteit zijn. Dan is het handig als er zowel mannen als vrouwen bij zitten." Schep denkt dat het na de studie nog steeds moeilijk is voor vrouwen om door te dringen in topfuncties. "Dat studentes bestuurlijke ervaring opdoen, kan later helpen bij hun carrière. Kijk naar Judith Ploegman. Zij was voorzitter van de SRVU en is nu het jongste lid ooit van de Sociaal­Economische Raad."

Geen item Ook de voorzitter van de LSVb, Irene van den Broek (25), denkt dat actief zijn in een studentenorganisatie helpt om meer vrouwen

aan de macht te helpen. "Neem bijvoorbeeld Sharon Gesthuizen. Die werd in 2002 pen­ ningmeester van de LSVb en is nu kamerlid voor de SP." Van den Broek studeert sociale geografie en politicologie en was onder meer voorzitter van de Utrechtse studentenbond en zat in het landelijk bestuur van de Jonge De­ mocraten. "Bij de LSVb kijken we niet naar het aantal mannen en vrouwen in het bestuur. Het is geen item. We zoeken gewoon de beste kandidaten." Het heeft volgens haar wel prak­ tische voordelen om een vrouw als voorzitter te hebben. "Het hoger onderwijs is nog echt een mannenwereld. Dan valt het op als er een vrouw binnenstapt bij een vergadering. Op termijn werkt de invloed van studentes zeker door in de maatschappij." Carin van der Ploeg (25) betwijfelt dat effect. "Ik denk dat buiten de universiteit de verschil­ len tussen mannen en vrouwen nog heel groot zijn. Uit de Studentenbonden zijn het toch vaak de mannen die later de goede posities krijgen. Neem Maarten van Poelgeest die nu wethouder van A msterdam is en ooit voorzit­ ter van de LSVb was." Zij volgt de opleiding bedrijfswiskunde en informatica en studeert daarnaast politicologie. Ze zat onder meer in de universitaire studentenraad, was voorzitter van de facultaire studentenraad en is nu stu­ dent vertegenwoordiger in de onderwijsdirec­ tie van de exacte faculteit. "Op deze faculteit is het vooral moeilijk om überhaupt geschikte kandidaten te vinden voor besturen. Soms heb ik de indruk dat vrouwen meer betrokken zijn bij onderwijszaken. Zo zaten vorig jaar vier vrouwen en een man in de facultaire studen­ tenraad. Maar ik heb ook heel vaak als enige vrouw in besturen en commissies gezeten." Volgens haar kijken verenigingen wel degelijk naar de verdeling van mannen en vrouwen. "De progressieve studenten, waar ik lijsttrek­ ker van was, wilden graag een vrouw boven­ aan de lijst, want die trekt meer stemmen."

Stereotypen Voor vierdejaars studente criminologie Li­ lith Waterman (21) telt man of vrouw zijn helemaal niet mee bij het bezetten van be­ stuursposten, hoewel er soms een beetje vreemd wordt gekeken naar het bestuur van de studievereniging Crime Does Pay, waar zij voorzitter van is. Dat bestuur bestaat namelijk uit vijf vrouwen. "Vorig jaar was het ook al zo. Dat vinden veel mensen apart. Wij niet," zegt ze. "Er waren gewoon vijf goede kandidaten voor het bestuur. Wie wil, kan solliciteren. Je mag best een man zijn, maar daar gaan we niet speciaal naar op zoek." Ze heeft eerder in de feest­ en de studiereiscommissie gezeten. Dat maakte het voor haar makkelijker om in het bestuur te stappen. "Maar ik kom uit een feministisch nest en vind dat vrouwen en mannen hetzelfde kunnen." Ze had niet ver­ wacht dat vrouwen nu al behoorlijk evenredig vertegenwoordigd zijn binnen studentenorga­ nisaties. "Er bestaan nog allerlei stereotypen over mannen en vrouwen, in een bestuur zit­ ten, is natuurlijk een goede leerschool maar zoiets als het glazen plafond bestaat echt. Ik ben niet van plan me later daardoor te laten afschrikken."

>Stijn in Oeganda (8) Stijn van Rest, student culturele antropologie, onderzoekt of leven in een conflictgebied het rechtvaardigheidsgevoel van Oegandezen beïnvloedt. Bespiegelingen over het begrip tijd.

^voorzitte^toene van den Broek

STUDENTES IN OPMARS

1996­2000

2001­2006

>EERSTEJAARSSTUDENTES VU

56,8%

56,2%

>VROUWEN IN BESTUUR ISO (Landelijke organisatie) Gyrinus Natans (Biologie) SRVU (Vakbond) Lanx (Voorheen VU­corps) LSVb (Landelijke vakbond) GEMIDDELD

46% 43% 40% 40% 32%

59% 54% 47% 45% 43%

40,2%

49,6%

>STUDENnrENRAAD Universitair Facultair >BESIUURSBEURZEN

47% 58% 58%

i'T

^•M\ ï.'^'^

^ K0i1­.

>Over de betreffende periodes is het gemiddeld aantal vrouwen berekend, omdat vanwege de kleine aantallen zich per jaar grote fluctuaties kunnen voordoen. Zo zitten dit jaar ineens weer vier mannen en een vrouw in het bestuur van de ISO, terwijl het in 2003 precies andersom was. Opmerkelijk is dat tussen 1986 en 1996 het percentage vrouwen dat aan de VU aan een studie begon van 40 naar 55,6 procent is gestegen. De afgelopen jaren is het aandeel vrouwelijke studenten min of meer gestabiliseerd. Dit studiejaar meldde zich 2776 studentes zich voor het eerst aan bij de VU, het hoogste aantal ooit. Dat is 56,5 procent van de nieuwe studenten, want er kwamen 2141 mannen nieuw binnen. Landelijk is de instroom van studentes 53 procent. >Met dank aan iedereen die gegevens voor dit artikel heeft geleverd. Over de studentenraden en bestuursbeurzen waren geen oudere gegevens voorhanden.

Maandagmorgen, 9.55 uur. Om tien uur heb ik een afspraak. Pagina drie: 'Twintig doden door een busongeluk'. De voor­ pagina haalt dit nieuws in Oeganda allang niet meer. Niets nieuws voor de kieskeurig nieuwsgierige mediaconsument. Net als de slachtoffers van de bomaanslagen in Irak. Die hebben hun positie op de voorpagina van de internationale kranten ook allang verloren. Tegen enen komt ze aangeslenterd. Op mijn Nederlandse hor­ loge zit ik onderhand al drie uur mijn tijd te verspillen. In Oe­ ganda is tijd echter geen persoonlijk eigendom. In een sociale context waar niemand zich aan de tijd houdt, is het onmogelijk om op tijd weg te gaan. Dus ook onmogelijk om op tijd aan te komen. Tijd is van iedereen. Dat ik dit inmiddels begrijp, be­ tekent niet dat ik altijd begripvol ben. Tijd is een sociale constructie. In Nederland ben ik punctueel. Ik plan. Ik maak een tijdschema en arriveer op afgesproken tijden. Behalve op het feestje dat om 21 uur begint. Hier een uur te laat komen, is zomaar ineens op tijd. In Oeganda is men niet zo punctueel. Geen planning. Geen tijdschema. Men arri­ veert dus nooit op de afgesproken tijden. Oegandezen zouden zonder inburgeringscursus voorbeeldige gasten op het Neder­ landse feestje zijn. Op vijftienjarige leeftijd werd ze ontvoerd door de rebellen van het Leger van de Heer. Tien jaar lang moest ze dagen ach­

tereen met zware bepakking rondlopen. Tien jaar lang werd ze gebruikt als seksslaaf. Tien jaar lang leefde ze, terwijl ze hoopte dat morgen nooit zou bestaan. Rechtvaardigheid ziet ze als een illusie. Haar lippen die de rebellen als afscheidscadeau­ tje afsneden, is ze voorgoed kwijt. Rechters, rituelen en zelfs een eeuwigheid van vrede zullen haar verleden niet ongedaan maken. De drie uur die ik op haar heb zitten wachten, stellen ineens niet zo veel meer voor. Het conflict tussen mijn Nederlandse pimctualiteit en de Oe­ gandese 'tijdsvrijheid' is niet altijd weg te relativeren. Aan de ene kant wil ik me aanpassen. Opgaan in de vrijheid van aan­ komen wanneer de tijd er rijp voor is. Aan de andere kant wil ik me verdiepen in de mensen die ik spreek. Verder gaan dan standaardantwoorden. Iemand zien als meer dan een bron van informatie. Met mijn gelimiteerde onderzoeksperiode is deze kwalitatieve vorm van data verzamelen tijdrovend. Ik moet de tijd dus goed indelen. Met of zonder horloge, ieder mens is in zekere zin gebonden aan tijd. De tijd van het leven. Nederlanders proberen deze tijd zo effectief mogelijk in te delen. Oegandezen lijken hier minder haast bij te hebben. Behalve in het verkeer. Pagina drie vertelt het verhaal. Haastige spoed is zelden goed. Tijd winnen op de weg, blijkt spelen met de wijzers van de onherroepelijk kwetsbare klok van het leven ...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen